Ελληνικό Διαπολιτιστικό Κέντρο Βρυξελλών

Από τoν Πέτρο Τζήκα, εισαγωγή: Γιάννης Δήμας
φωτογραφία: Δημήτρης Ναυρίδης/Newsville.be

————————–

Ο Ελληνισμός στο Βέλγιο αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο του απόδημου ελληνισμού. Από τη δεκαετία του 1930 αλλά πολύ πιο έντονα από το 1950 και μετά η παρουσία των Ελλήνων στο φιλόξενο Βέλγιο συνοδεύτηκε από την ανάγκη συσπείρωσης των πρώτων συμπατριωτών μας σε κοινότητες, εκκλησίες και συλλόγους. Οι ανάγκες πολλές, η επικοινωνία με την Πατρίδα δύσκολη, οι συνθήκες εργασίας στις περίφημες στοές του Βελγίου συχνά απάνθρωπες. Η θρησκεία μας, η διατήρηση των εθίμων, οι συνήθειες της διασκέδασης ή ακόμα και της ελληνικής κουζίνας οργάνωσαν τον Ελληνισμό. όχι χωρίς κόπο και όχι εύκολα. Το ενωτικό στοιχείο ως εθνική άμυνα στο ξενικό περιβάλλον μας χαρακτήριζε πάντα και τις ίδιες λίγο πολύ συνθήκες ανιχνεύουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Η ιστορία του Ελληνικού Κέντρου, με το όνομα με το οποίο το γνωρίζουμε σήμερα, εξ΄ίσου σημαντική και σχεδόν παράλληλη με την εξέλιξη του πρώτου μεγάλου μεταναστευτικού κύματος συμπατριωτών μας στο Βέλγιο. Από τα πρώτα βήματα της οργάνωσης των Ελλήνων και με σύμμαχο το Χριστιανικό Συνδικάτο, το Ελληνικό Κέντρο απάντησε στις πρώτες μεγάλες ανάγκες των εργαζόμενων Ελλήνων.

Με το πέρασμα των χρόνων και την μετεξέλιξη της ελληνικής κοινότητας στις μεγάλες πόλεις του Βελγίου και πιο συγκεκριμένα στις Βρυξέλλες, το Ελληνικό Κέντρο ακολουθεί την ωρίμανση του ελληνικού στοιχείου προσφέροντας με συνέπεια και με τρόπο αλληλέγγυο. Το σημερινό αφιέρωμα του FACES στην παρουσίαση και πορεία του Ελληνικού Διαπολιτιστικού Κέντρου δεν μπορεί να εξαντληθεί σε λίγες σελίδες, ούτε μέσα από λίγες ερωτήσεις. Παρ΄όλα αυτά η συνέντευξη μας με τον πρόεδρο και πρωτεργάτη της προσπάθειας κ. Σάκη Δημητρακόπουλο θα μας βοηθήσει στο πρώτο αυτό τεύχος του 2013, να ανιχνεύσουμε το σημερινό στίγμα του Κέντρου, να θυμηθούμε τις βασικές ημερομηνίες της εξέλιξης του στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών καθώς και να επιβεβαιώσουμε το αμετάβλητο της επιμονής στους ελληνοκεντρικούς κοινωνικούς στόχους του.

Το αποτέλεσμα, όπως σε κάθε επιτυχημένη προσπάθεια, βασίζεται πρώτα απ΄όλα στην συνειδητή προσπάθεια και τη συνέργεια μιας ομάδας ανθρώπων.

Στα τέλη της δεκαετίας του 60 μπαίνουν τα θεμέλια για το Eλληνικό Διαπολιτιστικό Κέντρο. Από ποιους έγιναν οι πρώτες προσπάθειες οργάνωσης και τι δράσεις το χαρακτήριζαν εκείνη την αρχική περίοδο;
Όπως γνωρίζετε, η οργανωμένη μετανάστευση, των πρώτωνΕλλήνων που ήρθαν στο Βέλγιο για να εργαστούν στα ανθρακωρυχεία, ξεκίνησε το 1954 και όλοι τους ήταν μόνοι, χωρίς δηλαδή οικογένεια και παιδιά, κατά συνέπεια, τα προβλήματα, που ενδεχομένως είχαν, ήταν εργασιακής φύσηςκαι η αντιμετώπισή τους γινόταν μέσω των συνδικάτων, φυσικό ήταν λοιπόν να ενδιαφερθούν και να οργανωθούν, ως Έλληνες, στα συνδικάτα! Οι περισσότεροι γράφτηκαν στο Χριστιανικό Συνδικάτο, το οποίο είχε την ευφυΐα να δημιουργήσει ειδικά Τμήματα για την υποδοχή των μεταναστών. Την ίδια εποχή, οργανώθηκε σιγά-σιγά και η Εκκλησία. Όπως όλοι οι μετανάστες και οι Έλληνες είχαν το δικαίωμα, μετά από 5 χρόνια εργασίας στα ανθρακωρυχεία, να εργαστούν, αν το επιθυμούσαν, και σε άλλους κλάδους της οικονομίας, πολλοί Έλληνες ανθρακωρύχοι επωφελήθηκαν από αυτή τη δυνατότητα και αναζήτησαν αλλού εργασία… Επειδή στις Βρυξέλλες υπήρχαν περισσότερεςδυνατότητες εύρεσης εργασίας, ένα μεγάλο μέρος μετακινήθηκε προς τα εκεί, όμως, ήρθαν αντιμέτωποι και με νέα προβλήματα, όπως λ.χ. τη γλώσσα, η «γαλλική γλώσσα των ανθρακωρυχείων» ήταν συνήθωςπεριορισμένη αλλά και ανακατεμένη με ιταλικές λέξεις! Οι Έλληνες συνδικαλιστές των Βρυξελλών, γνωρίζοντας πως η συνδικαλιστική τους οργάνωση δεν ήταν αρμόδια να αντιμετωπίσειπροβλήματα όπως τη γλώσσα, τον πολιτισμό, κ.α., ζήτησαν από τηνΟμοσπονδία των Βρυξελλών του Χριστιανικού Συνδικάτου να τους βοηθήσει, παραχωρώντας τους ένα κτίριο… Τελικά, τους παραχωρήθηκε ένα κοντά στο Χρηματιστήριο, όπουδημιούργησαν και στέγασαν, το 1967, το «Εργατικό Σχολειό» καιτην «Ελληνική Βιβλιοθήκη», τα οποία σταδιακά έγιναν το «Ελληνικό Κέντρο»…

Ποιοι οι βασικοί σταθμοί στην ιστορία του Ελληνικού Κέντρου μέχρι τις μέρες μας;
Το 1980 ανέλαβα, ως επαγγελματικό συνδικαλιστικό στέλεχος, την ευθύνη του Ελληνικού Συνδικαλιστικού Τμήματος, ταυτόχρονα όμως ανέλαβα και την προεδρία του «Ελληνικού Κέντρου». Ως νέος πρόεδρος προώθησα τη δράση του και ανέπτυξα νέες υπηρεσίες, όπως μεταφραστικό τμήμα, κοινωνική υπηρεσία, χορευτικά, το ραδιόφωνο « Η Ελληνική Φωνή» στο Radio Panik, κ.α. κάτω από την επωνυμία «Ελληνικό Κέντρο Επιμόρφωσης και Διάπλασης…» Το 2000, με ευελιξία, διορατικότητα και προσαρμογή στο εξελισσόμενο κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον, το «Ελληνικό Κέντρο» μετεξελίχθηκε στο «Ελληνικό και Διαπολιτιστικό Κέντρο Βρυξελλών», ενσωματώνοντας, τη διαπολιτισμική δράση αλλά και νέες συνεργασίες. Επίσης, με τον καιρό, το «Ελληνικό Κέντρο»αυτονομήθηκε όλο και περισσότερο από την συνδικαλιστική οργάνωση και ακολούθησε τη δική του αυτόνομη και πλουραλιστική πορεία, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν υπήρχαν επαφές και συνεργασίες με το συνδικάτο, χάρη σε αυτές εξάλλου, είχε τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει και τα δύσκολα, εργασιακής φύσης, προβλήματα …

Που διαφοροποιείται το Ελληνικό Κέντρο από τον τρόπο λειτουργίας των ελληνικών Κοινοτήτων που υπάρχουν στις Βρυξέλλες και σε άλλες πόλεις του Βελγίου;
Το Ελληνικό Κέντρο είναι ένας φορέας που δημιουργήθηκε από Έλληνες τουΕξωτερικού οι οποίοι είχαν, κατά προτεραιότητα, επιλέξει τη δράση και την ενεργοποίησή τους στη χώρα που ζουν, εργάζονται και συμμετέχουν στην οικονομική της ευημερία, δηλαδή στο Βέλγιο! Είναι ένας φορέας ανοιχτός και πλουραλιστικός, όμως, η ανάδειξη των στελεχών του δεν γίνεται με «μέτρημα κουκιών» αλλά, με βάση την πρότερη προσφορά έργου! Οι Ελληνικές Κοινότητες, απεναντίας, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, ακολούθησαν μία άλλη λογική, αν και στην αρχική τους μορφή, οι πρώτες Κοινότητες, δηλαδή της Αμβέρσας και των Βρυξελλών, οι οποίες δημιουργήθηκαν πριν την οργανωμένη μετανάστευση, ξεκίνησαν κατά ένα παρόμοιο με το Ελληνικό Κέντρο τρόπο, στη συνέχεια όμως μετεξελίχθηκαν σε «προέκταση»των ελληνικών κομμάτων… Την αρχή έκανε το ΚΚΕ, το οποίο, την εποχή που ήταν απαγορευμένο, αναζητούσε ή δημιουργούσε φορείς «προς επένδυση», ώστε, και την «επίσημη» ανυπαρξία του να ξεπεράσει, αλλά και την ισχύ του να πολλαπλασιάσει, χάρη στην οργάνωση και πειθαρχία του! Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, έκανε περίπου το ίδιο και το ΠΑΚ (Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Κίνημα), την ίδια δε ταχτική υιοθέτησε, στην μεταπολίτευση και ο διάδοχός του, το ΠΑΣΟΚ… Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας οι Ελληνικές Κοινότητες, είτε «έγιναν δημοκρατικές» είτε στήθηκαν δίπλα τους «δημοκρατικές», με αποτέλεσμα την ακόμη πιο έντονη πολιτικοποίησή τους… Την μεταπολίτευση, σταδιακά, εντάχθηκε και η ΝΔ ως παράταξη στις Ελληνικές Κοινότητες… Η άκρατη «κομματοποίηση» και ο «ελληνοκεντρισμός»των Κοινοτήτων είχε, κατά τη γνώμη μου, ως αποτέλεσμα τα προβλήματα που ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζουν οι Ελληνικές Κοινότητες ή τουλάχιστον που ακόμη υπάρχουν, δηλαδή: πελατειακή σχέση, οικονομικά προβλήματα, απομάκρυνση μέρους της Ομογένειας, περιορισμένη γνώση του Βελγίου, των θεσμών του, κ.α. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στην Ελληνική Κοινότητα και το Ελληνικό Κέντρο, απεναντίας μάλιστα,το 1990, μετά την ένωση των δύο Κοινοτήτων που υπήρχαν μέχρι τότε στις Βρυξέλλες, το Ελληνικό Κέντρο έφυγε από το κτίριο που του είχε παραχωρήσει το Συνδικάτο και συστεγάστηκε, επί δέκα χρόνια, με την ενοποιημένη πλέον Ελληνική Κοινότητα, στο κτίριό της, ώστε να δοθεί μια νέα δυναμική στη δράση των Ελλήνων…

Πότε άρχισε η δική σας προσωπική ενασχόληση με τα κοινά και πως συνδυάστηκε με την επαγγελματική καθημερινότητα;
Η «συλλογική» μου δράση ξεκίνησε το 1966-67 όταν, σε ηλικία 16 ετών στη Λιέγη,με άλλους φίλους δημιουργήσαμεμία οργάνωση εργαζόμενων νέων… Ταυτόχρονα σχεδόν, οργανώθηκα και σε συνδικάτο της FN όπου εργάστηκα ως οπλουργός, ενώ το 1975, σε συνεργασία με τις Βρυξέλλες, δημιουργήσαμε την Ελληνική Βιβλιοθήκη και το Εργατικό Σχολειό της Λιέγης.

Πως διαμορφώνονται σήμερα οι βασικοί στόχοι του Ελληνικού Κέντρου;
Οι βασικοί του στόχοι, από την ίδρυσή του, είναι η μόρφωση, επιμόρφωση, υπηρεσίες και η δράση, η οποία είναι: πολιτιστική, κοινωνική, καλλιτεχνική, πολιτική με την ευρεία έννοια και φυσικά εθνική.

Ποια είναι τα μέσα με τα οποία το Ελληνικό Κέντρο προσπαθεί να πετύχει τους στόχους του;
-Τα μαθήματα: ελληνικών, γαλλικών, χορού, ηλεκτρονικών υπολογιστών, κ.α.
-Κοινωνικές υπηρεσίες -Μεταφραστική υπηρεσία
-Συμμετοχές, με χορευτικά, με ενημερωτικό υλικό ή τη γαστρονομία,σε δράσεις που έχουν σχέση με τον Ελληνισμό, την Ελλάδα, πιο γενικά την αλληλεγγύη…
-Παιδικές και άλλες διαπολιτισμικές εκδηλώσεις και συνεργασίες με εκδηλώσεις Δήμων των Βρυξελλών. -Εκδηλώσεις γύρο από τις παραδόσεις, τα έθιμά μας και την ψυχαγωγία.
-Στις δράσεις του, δίνει ιδιαίτερο βάρος στα παιδιά και τους νέους…
-Η συνεργασία σε διάφορα επίπεδα με άλλους φορείς, Ελληνικούς και ξένους, είναι επίσης ένα σημαντικό μέσον.

Ποιοι είναι οι πόροι και τα έσοδα του Ελληνικού Κέντρου;
Οι βασικοί του πόροι είναι: τα κέρδη από τις εκδηλώσεις, επιχορήγηση από το Βελγικό κράτος και τη Γαλλόφωνη Κοινότητα των Βρυξελλών και η «συμμετοχή στα έξοδα» για τις υπηρεσίες που προσφέρει: μεταφράσεις, αίθουσες, κ.α.. συμμετοχή η οποία, αν και είναι σχεδόν συμβολική, αποτελεί μία σημαντική βοήθεια για την κάλυψη των λειτουργικών του εξόδων, όπως λέει και η λαϊκή παροιμία «φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι»… Για όλαόσα έγιναν και γίνονται δεν έχουμε λάβει ούτε μία δραχμή ή ευρώ από το Ελληνικό Κράτος!

Πως διαμορφώνονται οι σχέσεις του Ελληνικού Κέντρου με τις βελγικές αρχές;
Από τη δημιουργία του ήδη, το Ελληνικό Κέντρο, ξεκίνησε με βάση τη συνεργασία του με τα Συνδικάτα και όπως ήταν φυσικό, τη συνέχισε και την ανέπτυξε και με άλλους φορείς, οργανισμούς, Υπηρεσίες, οργανώσεις και Δημοτικές Αρχές, όπως: Το Δήμο του St Gilles (Parcours : d’artistes, de diversité, Αλφαβητισμό, κ.α.) To Δήμο των Ιξελλών (11.11.11 κ.α.) Βρυξελλών (Αλφαβητισμός, κ.α.) καθώς και με πολλές κοινωνικές υπηρεσίες…

Πόσο έχει επηρεάσει η ελληνική κρίση και το νέο κύμα μετανάστευσης τις εργασίες του Ελληνικού Κέντρου;
Αρκετά, εφόσον πολλοί νέοι μετανάστες ή υποψήφιοι, απευθύνονται σε μας είτε για πληροφορίες, είτε για υπηρεσίες… Προσπαθούμε, στο μέτρο του δυνατού, να καλύψουμε και τις δικές τους ιδιαίτερες ανάγκες, όπωςλ.χ. με τη δημιουργία Τμήματος εκμάθησης της γαλλικής γλώσσας το απόγευμα 3 με 6 μμ., ώρες δηλαδή που είναι ελεύθεροι Έλληνες υποψήφιοι μαθητές που εργάζονται στα ελληνικά εστιατόρια…

Πιστεύετε πως οι Βρυξέλλες αποτελούν ένα “φιλόξενο” επαγγελματικό προορισμό για άνεργους νέους που φεύγουν από την Ελλάδα;
Ναι και όχι συνάμα. Ναι γιατί οι Βρυξέλλες είναι μια μικρή αλλά σχετικά μεγάλη πόλη με τα περίχωρά της και υπάρχουν κάποια περιθώρια αναζήτησης εργασίας για τους πιο δυναμικούς και ίσως τυχερούς, όχι γιατί και εδώ υπάρχει κρίση και οι «καλές δουλειές» είναιπεριζήτητες… Υπάρχει όμως και ένα άλλο πρόβλημα, ορισμένοι νεοφερμένοιέχουν υπερβολικές απαιτήσεις και νομίζουν πως, εδώ, τους έχουν στρώσει χαλί και τους περιμένουν… Λ.χ. στο εστιατόριό μας προσλάβαμε, μετά από παράκληση ενός Έλληνα ιερέα,ένα νεοφερμένο «Έλληνα οικογενειάρχη» του οποίου τα παιδιά δεν είχαν να φάνε, ως βοηθό στην κουζίνα,η σύζυγός μου, που είναι και η υπεύθυνη της κουζίνας, διαπίστωσε, πως παρά το γεγονόςότιτου είχε εξηγήσει πως έπρεπε να τρίβει λίγο τα «σαγανάκια»πριν τα βάλει στο πλυντήριο, συνέχιζαν να βγαίνουνμισο-πλυμένα… Όταν τελικά αναγκάστηκε να του το επαναλάβει σε αυστηρό πλέον ύφος, η απάντησή του ήταν: «Τι λέτε ρε, για Αλβανό με πήρατε;»… Μια άλλη περίπτωση, έλαβα πριν αρκετούς μήνες ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από μία νεαρή κυρία που είχε πρόσφατα τελειώσει τη γεωπονική και ζητούσε πληροφορίες σχετικά με τις δυνατότητες που υπάρχουν, για τον κλάδο της, στη βελγική αγορά εργασίας, κλείνοντας την απάντηση που της έστειλα, πρόσθεσα πως, κατά τη γνώμη μου, η θέση της και ο χώρος στον οποίο έχει τις περισσότερες δυνατότητες είναιη Ελλάδα, προσθέτοντας πως είναι απαράδεχτο για μας που κατεβαίνουμε το καλοκαίρι για διακοπές και τρώμε τομάτες « flandria», ειδικά σήμερα που η χώρα αντιμετωπίζει μία τόσο μεγάλη κρίση! Απάντησή της ήταν, η σιωπή…

Μία από τις κύριες προσφορές του Ελληνικού Κέντρου είναι η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας. Πως πιστεύεται πως θα εξελιχθεί τα επόμενα χρόνια η ελληνόφωνη εκπαίδευση και σε συνέπεια η ελληνική ομογένεια στο Βέλγιο και ειδικότερα στις Βρυξέλλες;
Στην εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας υπάρχουν δύο κατηγορίες «υποψηφίων» μαθητών, είναι αυτοί πουμαθαίνουν τα ελληνικά ως μητρική γλώσσα και αυτοί που τη μαθαίνουν ως ξένη. Στις Βρυξέλλες και οι δύο κατηγορίες θα συνεχίσουν να συνυπάρχουν για πολύ καιρό, όμως, σε διάφορες «πιο απομονωμένες» περιοχές του Βελγίου, που δεν υπάρχει «ανανέωση» του Ελληνισμού, ο όρος «μητρική γλώσσα» είναι ήδη ξεπερασμένος… Από την πλευρά του, το Ελληνικό Κέντρο περιορίζεται στην εκμάθηση των ελληνικών ως ξένη γλώσσα, έχειπερίπου 50 ενήλικους μαθητές, ελληνικής καταγωγής και φιλέλληνες και30 παιδιά από μικτούς γάμους.

Πέρα από την αναπόφευκτη φθορά του ελληνικού στοιχείου που έρχεται με το πέρασμα των γενεών ποιες πιστεύετε πως πρέπει να είναι οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν από τους Έλληνες του Βελγίου ως προς τη διατήρηση της πολιτισμικής μας ταυτότητας στο κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Το Ελληνικό κράτος, αν και μέχρι πρόσφατα διέθεσε μεγάλα ποσά για την εκπαίδευση των ελληνοπαίδων του εξωτερικού, είτε δεν είχε τηνδιορατικότητα να προπορευτεί των εξελίξεων, είτε, γιατίήταν δέσμιο των πελατειακών σχέσεων και ισορροπιών,λειτούργησε σαν, το «βόλεμα» ή η εξυπηρέτηση των εκπαιδευτικών, να ήτανο πρωταρχικός στόχος της εκπαίδευσης… Αποτέλεσμα, να περνάμε σήμερα από το ένα άκρο στο άλλο, δηλαδή να περνάμε από τη σπατάλη και τους «αυτοσυντηρούμενους» μηχανισμούς, στην συστηματική έλλειψη πόρων. Επί πλέον, ζητάμε στους, συστηματικάυποβαθμισμένουςαπό το Ελληνικό κράτος και τους εκπαιδευτικούς, Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, να αναλάβουν, χωρίς πόρους, τα έξοδα στέγασης και λειτουργίας των σχολείων… Εξακολουθώντας φυσικά ναθεωρούν πως το μοναδικόδικαίωμα των Συλλόγωνήταν και είναι οι αγγαρείες… Περιττό να πω, πως, όταν ήμουν πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των Σχολείων Μητρικής Γλώσσας Βρυξελλών, κάθε φορά που προσπαθήσαμε να προωθήσουμε διεκδικήσεις σχετικές με το περιεχόμενο και την προσαρμογή της ύλης, είχαμε μπροστά μας έναν «τοίχο», ειδικά από τους εκπαιδευτικούς, μερικοί μάλιστα μας ρωτούσαν ποια ήταν η «ειδικότητα» μας στην εκπαίδευση, σαν να μας έλεγαν «με ποιο δικαίωμα εσείς ασχολείστε με την επιστήμη μας;»το ότι είμαστε συνειδητοποιημένοι γονείς δεν τους αρκούσε… Σχετικά με την πρόσληψη επιτόπιωνεκπαιδευτικών που έχει πρόσφατα ξεκινήσει, το μοναδικό κίνητρο για το Κράτος είναι το οικονομικό όφελος και όχι η προσαρμογή και αναβάθμιση της εκπαίδευσης, όπως το ζητούσαν εδώ και χρόνια οι Σύλλογοι μας, διαφορετικά, θα είχε δώσει περισσότερα κίνητρα και θα οργάνωνε τα απαραίτητα σεμινάρια «προετοιμασίας»στην Ελλάδα… Για τις Βρυξέλλες, πόλη όπου ομιλούνται πολλές γλώσσες, υπάρχει και μία άλλη λύση, την οποία συζητήσαμε πριν δύο χρόνια με τον κ. Πρέσβη και από ότι μάθαμε πρόσφατα ο Συντονιστής Εκπαίδευσης το προωθεί(;), είναι η δημιουργία ενός δίγλωσσου ή τρίγλωσσου σχολείου… Πιστεύω πως πρέπει, στο άμεσο μέλλον, το Ελληνικό κράτος να δημιουργήσει στις Βρυξέλλες, και σε άλλες πόλεις στην Ευρώπη όπου υπάρχουν πολλοί Έλληνες,ένα ευέλικτο σχήμα, στο οποίο το κράτος θα παρέχει τη γραμματεία και θα συμμετέχουν ενεργά και σε εθελοντική βάση άτομα που έχουν ή είχαν σχέση με την παιδεία και/ή έχουν άποψη για την εκπαίδευση… Θα είναι αρμόδιο σε τοπικό επίπεδο, για την εξασφάλιση πόρων (κοινοτικών, εθνικών, κα.), τη λειτουργία και την εξελικτική προσαρμογή της ελληνόφωνης εκπαίδευσης και γενικά τη διδασκαλία τηςελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό!

H πολιτική επιρροή που έχουν οι Έλληνες του Βελγίου στις τοπικές κοινωνίες αλλά και σε εθνικό επίπεδο είναι αντάξια των προσδοκιών σας; Το Ελληνικό Κέντρο μπορεί να αποκτήσει ένα ρόλο πιο σαφή προς αυτή τη κατεύθυνση;
Η επιρροή του Ελληνικού Κέντρου στο Βελγικό χώρο είναι σχετικά μεγάλη, το ίδιο ισχύει με την πολιτική επιρροή με την πλατειά της έννοια της λέξης, δεν μπορεί όμως από μόνο του να κάνει θαύματα… Σχετικά με την στενή έννοια της πολιτικής τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, έχουμε να κάνουμε με κόμματα και την «επένδυση» των Ελλήνων σε κομματικούς μηχανισμούς του Βελγίου η οποία, δυστυχώς, δεν είναι και πολύ μεγάλη! Ορισμένοι συμπατριώτες λένε πως πρέπει, κάθε φορά που γίνονται εκλογές, να συμφωνούμε και να ψηφίζουμε, όλοι μαζί, ένα, δύο ή τρεις συγκεκριμένους υποψήφιους, ώστε να γίνει εφικτή και η εκλογή ορισμένων Ελλήνων… Προσωπικά δεν πιστεύω πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό, νομίζω πως πιο σωστό (και πιο δημοκρατικό) είναι, όσοι έχουν μεγαλύτερο μεράκι με την πολιτική, να επενδύσουν σ’ ένα από τα Βελγικά κόμματα και, με τη δουλειά και την ευφυΐα τους, να ελκύσουν Έλληνες και μη ψηφοφόρους… Εξάλλου και ο ελληνικής καταγωγής βουλευτής και υπουργός στην τοπική κυβέρνηση των ΒρυξελλώνΧρίστος Δουλκερίδης αυτό έκανε…

Τα πρώτα βήματα του Πρωτοπόρου μέχρι τη σημερινή μορφή του. Σκοπός και ανάγκες των προηγούμενων δεκαετιών και σκέψεις για το μέλλον.
Ο ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ξεκίνησε το 1959 με πρωτοβουλία των Ελλήνων συνδικαλιστών του Χριστιανικού Συνδικάτου και είχε την ονομασία «Η Εφημεριδούλα μας», όμως, 2 χρόνια αργότερα πήρε το σημερινό του όνομα. Στη αρχή το περιεχόμενό του ήταν, βασικά ενημερωτικό με θέματα που αφορούσαν ιδιαίτερα, την εποχή εκείνη, τους Έλληνες, όπως: εργασία, κοινωνική ασφάλιση, οικογενειακά επιδόματα αλλά και νέα από τη ζωή των μεταναστών και της Ελλάδας. Στη συνέχεια ο Πρωτοπόρος, όπως και το Ελληνικό Κέντρο, αυτονομήθηκε με τη σειρά του αλλά διατήρησε τη συνεργασία του με το συνδικάτο. Όσον αφορά στο μέλλον πάντα υπάρχει το άγνωστο, εξάλλου ότι έχει αρχή έχει (κάποτε) και τέλος… Εμείς προσπαθούμε το τέλος να είναι όσο γίνεται πιο μακρινό… Εξάλλου, για τουςαυριανούς μελετητές του Ελληνισμού στοΒέλγιοκαι τους ιστορικούς, ο Πρωτοπόρος θα είναι και μία από τις βασικές πηγές ενημέρωσης, εφόσον, όλα τα φύλλα του διατηρούνται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Βελγίου!

Το Ελληνικό κέντρο ως μία ομάδα ανθρώπων προσφέρει υπηρεσίες σε Έλληνες συμπατριώτες και συμπολίτες με οργάνωση και συνέπεια. Αν και ακόμα είναι νωρίς ποια πιστεύετε πως θα είναι για το Ελληνικό Κέντρο ή επόμενη μέρα μετά την αποχώρηση του Σάκη Δημητρακόπουλου;
Είμαι σίγουρα ένας βασικός παράγοντας, δεν είμαι όμως ο μοναδικός και ούτε ο υποχρεωτικά απαραίτητος, πιστεύω, ότι, τόσο το Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη που το πλαισιώνουν, όσο και η ομάδα των εργαζομένων με τουςυπόλοιπους συνεργάτες, έχουν βρει το ρυθμό τους. Απεναντίας πιστεύω πως η για οποιαδήποτε αιτίαπαύση της λειτουργίας του Ελληνικού Κέντρου, θα άφηνε ένα μεγάλο κενό στις Βρυξέλλες, τόσο στον τομέατης ενημέρωσης και της επιμόρφωσης, όσο και στον τομέα των υπηρεσιών, αρκεί ναφανταστείτε λ.χ. πόσα προβλήματα θα δημιουργούσε στον ελληνισμό των Βρυξελλών, και όχι μόνο, η παύση τουΜεταφραστικού του Τμήματος!

Μια ευχή για τον Ελληνισμό του Βελγίου για το 2013.
Τι μπορώ να ευχηθώ περισσότερο από την υγεία, τη δημιουργικότητα και την πρόοδο για όλους μας.

——————————

Μιχάλης Ντούγκας

“Εύχομαι το 2013 να είναι ένα έτος ειρηνικό, να χαρίσει υγεία και ευημερία σε όλουςκαι καλύτερες προοπτικές για την πατρίδα μας,την Ελλάδα.”

Ελένη Καλογεροπούλου
“Το καλύτερο για όλους, πάντα με υγεία!”

Αθηνά Κωνσταντινίδου
“Υγεία στον Ελληνικό λαό για να συνεχίσει την πάλη για λευτεριά και προκοπή.Και στους κυβερνήτες του: ανθρώπινες αποφάσεις και πράξεις… και ΤΕΡΜΑ τα παραμύθια του Αλί Μπαμπά!

Δημήτρης Δημητρακόπουλος
“Πρώτα απ όλα υγεία, δύναμη, καλή διάθεση και δουλειά για ένα καλύτερο αύριο…”

Τόνια Σιμόν
“… 2013 vœux en kit à monter selon l’humeur du jour …
2013 ευχές σε κιτ προς συναρμολόγηση ανάλογα με τη διάθεση της ημέρας.”

Γιώργος Γιούπης
Με κίνδυνο να θεωρηθώ γραφικός, ελπίζω κάποτε, ο ελληνισμός του Βελγίου, – και ο Απόδημος γενικότερα-, να μπορέσει να λειτουργήσει θεσμικά και οργανωτικά, χωρίς να αναπαράγει σε μικρογραφία το ελλαδικό πολιτειακό σύστημα…

Μαρία Σταμάτη
2013 ευχές, για μια ζωή όλο χαρές! Αγάπη, Oμόνοια και Eλπίδα για τον Ελληνισμό και τους Έλληνες και ιδιαίτερα για όλους όσους ζουν και δραστηριοποιούνται μακριά από τις πατρίδες τους.

Γιώργος Καζάντζας
“Διακαής μου πόθος και ελπίδα όσο γίνεται περισσότεροι συνάνθρωποί μου να βρουν το δρόμο της αλήθειας, η οποία (απ)ελευθερώνει…”

Παναγιώτα Κεχαγιά
“Με βάρκα την Ελπίδα και κουπί την Πίστη, εύχομαι σε όλους να βρουν το λιμάνι της ευόδωσης των ονείρων τους και την πραγματοποίηση των ευσεβών τους πόθων.”

Nancy Hulboj
“Κουράγιο και δικαιοσύνη για την Ελλάδα! “Ωραία, τότε θα πολεμήσουμε υπό σκιάν”- Διηνέκης”

Μανώλης Γλυνάτσης
“Εύχομαι σε όλους του συμπατριώτες μου ευτυχισμένο το νέο έτος 2013, με την ελπίδα η ειρήνη και η δικαιοσύνη να μην παραμείνουν μόνο ένα άπιαστο όνειρο, αλλά να γίνουν πραγματικότητα.”

——————————-

Ελληνικό Διαπολιτιστικό Κέντρο Βρυξελλών
Rue des Etudiants 14, 1060 Bruxelles
T: +32 2 538 62 12 -F: +32 2 538 62 13
E:centrehellenique@skynet.be