Από την πανδημία, πολλές παμπ των Βρυξελλών έχουν μειώσει το ωράριο λειτουργίας τους. Αν αναρωτιόμαστε για τους λόγους που συμβαίνει, μάλλον είναι παραπάνω από έναν: αυξημένο μισθολογικό κόστος αλλά και αυστηρά πρότυπα θορύβου και πιθανώς επίσης μια πραγματική αλλαγή στην κουλτούρα των μπαρ.
«Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι εδώ στην Οστάνδη και είμαι ειλικρινά έκπληκτος πόσο αργά μπορείς να μείνεις εδώ και να βρεις ακόμα μια μπίρα», λέει η Leentje Bruyninckx από την παμπ Roskam. «Ίσως οι Βρυξέλλες μόλις ηρέμησαν λίγο;»
Έχει ένα δίκιο: όποιος θέλει να οργανώσει μια βόλτα σε παμπ το Σάββατο το βράδυ γύρω από το Vismarkt αυτές τις μέρες πρέπει να παρακολουθεί το ρολόι. Στο Jardin Hospice, οι τελευταίες παραγγελίες λαμβάνονται γύρω στα μεσάνυχτα. Ευτυχώς, μπορείτε ακόμα να πάτε στο Au Bassin που παραμένει ανοιχτό μέχρι τη 1.30 π.μ. πριν προχωρήσετε στο Cheval Marin, το οποίο παραμένει ανοιχτό άλλα 30 λεπτά.
Από΄ κει και πέρα, η κατάσταση δυσκολεύει, ακόμη και για τους έμπειρους θαμώνες. Που πήγε η εποχή που τα μέρη για να ολοκληρώσει κάποιος τη βραδιά του ήταν ατέλειωτα;
Πολλές παμπ έχουν περικόψει τις ώρες λειτουργίας τα τελευταία χρόνια. Αυτό έχει να κάνει πολύ με τις διαδοχικές κρίσεις που αντιμετώπισε το Βέλγιο. Κάτι που έχει εκτινάξει και το κόστος εργασίας στον κλάδο.
«Από την πανδημία, αρχίσαμε να κλείνουμε νωρίτερα γιατί συχνά δεν έχει νόημα να μείνουμε ανοιχτά μέχρι πολύ αργά. Είναι απλώς ένας οικονομικός υπολογισμός», υποστηρίζει η Leentje Bruyninckx της παμπ Roskam στην Vlaamsesteenweg. Είναι επίσης η ανάλυση που έκανε ο Erik Beunckens της Ομοσπονδίας Pubs’s του Βελγίου.
«Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτήν την τάση: το κόστος των μισθών έχει αυξηθεί κατά 12%, αλλά το να πηγαίνεις στην παμπ έχει γίνει επίσης ένα ακριβό σπορ».
Ο Thomas Kok διευθύνει το Maison du Peuple στο Saint-Gilles και το Chez Richard στη Grand Sablon.
«Οι Βρυξέλλες απλώς αδειάζουν τους καλοκαιρινούς μήνες. Αφού κλείσουν οι βεράντες, κανείς δεν θέλει να καθίσει μέσα σε ένα ζεστό μαγαζί».
Μια άλλη εξήγηση για τις προηγούμενες ώρες κλεισίματος, σύμφωνα με τον Thomas, είναι τα αυστηρά πρότυπα θορύβου που ισχύουν στις Βρυξέλλες. «Έχουμε τις απαραίτητες άδειες στο Chez Richard, αλλά οι ντόπιοι μας πιέζουν πραγματικά και αυτό μπορεί να γίνει πραγματικά κουραστικό. Μόλις αργήσουμε λίγο ή παίξουμε πιο δυνατά, ο κόσμος αρχίζει να μιλά για κυρώσεις. Τώρα έχουμε σταματήσει όλα τα DJ events μας».
Κοιτάζοντας την αισιόδοξη πλευρά
Ταυτόχρονα, οι προκαθορισμένες ώρες κλεισίματος έχουν τα πλεονεκτήματά τους, υποστηρίζει η Leentje Bruyninckx του Roskam. «Παραμέναμε ανοιχτά όσο έμεναν οι πελάτες, αλλά το σταθερό ωράριο είναι πραγματικά πολύ βολικό και διαπιστώνουμε ότι το προσωπικό το εκτιμά επίσης».
«Η έλλειψη σαφήνειας δημιουργεί στην πραγματικότητα πολλά περισσότερα προβλήματα: γιατί να μπορείς να πάρεις άλλη μια μπίρα σήμερα κι όχι αύριο;»
Οι Βρυξέλλες χαλαρώνουν
«Ο Covid φαίνεται να έχει κάνει πολλούς συναδέλφους να συνειδητοποιήσουν ότι μπορείς να το πας πιο χαλαρά: το να είσαι ανοιχτός 7 ημέρες την εβδομάδα δεν είναι απαραίτητο», λέει ο Thomas Kok.
«Από την πανδημία και μετά, η δουλειά του μπάρμαν έχει επίσης αλλάξει», εξηγεί ο Jan De Greef από το καφέ Kafka στο κέντρο των Βρυξελλών. «Έχει γίνει περισσότερο μια φοιτητική δουλειά παρά ένα σημαντικό πόστο».
Ευτυχώς, οι περισσότεροι από τους τακτικούς πελάτες στο κέντρο της πόλης συμφωνούν με τους ιδιοκτήτες ότι είναι δίκαιο να έχουν αυτό το τελευταίο ποτήρι μπίρας σε μια λογική ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "«Τελευταίες παραγγελίες»: μια φράση που ακούγεται όλο και νωρίτερα στα μπαρ των Βρυξελλών - γιατί όμως;"