Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2025: Κοινός Εορτασμός των Ελληνικών Θεατρικών Ομάδων στις Βρυξέλλες

Θεατρική εκδήλωση για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας του Θεάτρου με τη συμμετοχή των ελληνικών θεατρικών ομάδων των Βρυξελλών με κοινή θεματική «Σκηνές από το Ελληνικό Θέατρο»

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η θεατρική εκδήλωση για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας του Θεάτρου, με τη συμμετοχή των ελληνικών θεατρικών ομάδων των Βρυξελλών σε μια κοινή παράσταση, στον φιλόξενο χώρο του Θεάτρου De Lijsterbes στο Κράινεμ, στις 29 και 30 Μαρτίου 2025.

Το θεατρόφιλο κοινό ανταποκρίθηκε για μία ακόμα χρονιά στην πρόσκληση συμμετέχοντας ενεργά στον σημαντικό αυτό εορτασμό, τιμώντας παράλληλα την παρουσία των ελληνικών θεατρικών ομάδων στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης των Βρυξελλών.

Η συγκεκριμένη διοργάνωση, η οποία φέτος αφιερώθηκε στη μνήμη του Γιάννη Οικονομίδη, έγινε  για πέμπτη φορά στην πόλη μας, με την κοινή συμμετοχή των ελληνόφωνων θεατρικών ομάδων, αποτίωντας φόρο τιμής στο ρόλο του θεάτρου στην κοινωνία, τη συμβολή του στην αμοιβαία κατανόηση ατόμων και λαών, καθώς και τη πολιτιστική έκφραση χωρίς διακρίσεις λόγω ηλικίας, φύλου, πεποιθήσεων ή εθνικότητας.

Το Μήνυμα του σκηνοθέτη Θεόδωρου Τερζόπουλου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2025

Μπορεί το θέατρο να αφουγκραστεί το SOS που εκπέμπει η εποχή μας, σε έναν κόσμο με πτωχοποιημένους πολίτες, έγκλειστους στα κελιά της εικονικής πραγματικότητας, περιχαρακωμένους στην ασφυκτική ιδιώτευσή τους; Σε έναν κόσμο με ρομποτοποιημένες υπάρξεις μέσα σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα ελέγχου και καταστολής σε όλο το φάσμα της ζωής;

Ανησυχεί το θέατρο για την οικολογική καταστροφή, την αύξηση της θερμοκρασίας της γης, τις τεράστιες απώλειες της βιοποικιλότητας, τη μόλυνση των ωκεανών, το λιώσιμο των πάγων, την αύξηση των δασικών πυρκαγιών και τα ακραία καιρικά φαινόμενα; Μπορεί το θέατρο να γίνει ένα ενεργό κομμάτι του οικοσυστήματος; Το θέατρο παρακολουθεί το φαινόμενο των ανθρώπινων επιπτώσεων στον πλανήτη εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δυσκολεύεται να συνδιαλλαγεί με αυτό το πρόβλημα.

Αγωνιά το θέατρο για την ανθρώπινη κατάσταση όπως αυτή διαμορφώνεται τον 21ο αιώνα, όπου ο πολίτης άγεται και φέρεται από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, από δίκτυα ενημέρωσης και εταιρείες διαμόρφωσης κοινής γνώμης; Όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο και αν διευκολύνουν, αποτελούν το μεγάλο άλλοθι της επικοινωνίας, γιατί προσφέρουν την απαραίτητη απόσταση ασφαλείας από τον Άλλον; Ένα διάχυτο αίσθημα φόβου απέναντι στον Άλλον, τον διαφορετικό, τον Ξένο, κυριαρχεί στις σκέψεις και τις πράξεις μας.

Μπορεί το θέατρο να λειτουργήσει ως ένα εργαστήρι συνύπαρξης των διαφορετικοτήτων, χωρίς να λάβει υπόψιν του το τραύμα που αιμορραγεί;

Το τραύμα αιμορραγεί και μας καλεί να ανακατασκευάσουμε τον Μύθο. Κι όπως λέει ο Χάινερ Μύλλερ, «ο μύθος είναι ένα σώρευμα, μια μηχανή, στην οποία μπορούν να προσαρτώνται συνεχώς καινούργιες κι άλλες μηχανές. Μεταφέρει την ενέργεια ώσπου η αυξανόμενη ταχύτητα να ανατινάξει τον κύκλο του πολιτισμού» και, θα πρόσθετα, τον κύκλο της βαρβαρότητας.

Μπορεί ο προβολέας του θεάτρου να φωτίσει το κοινωνικό τραύμα και να πάψει να φωτίζει παραπλανητικά τον εαυτό του;

Ερωτήματα που δεν επιδέχονται οριστικές απαντήσεις, επειδή το θέατρο υπάρχει και μακροημερεύει χάρη στα αναπάντητα ερωτήματα.

Ερωτήματα που πυροδότησε ο Διόνυσος, περνώντας απ’ τον γενέθλιο τόπο του, τη θυμέλη του αρχαίου θεάτρου, και συνεχίζοντας σιωπηλός το προσφυγικό ταξίδι του σε τοπία πολέμου, σήμερα, την παγκόσμια ημέρα του θεάτρου.

Ας κοιτάξουμε στα μάτια τον Διόνυσο, τον εκστατικό θεό του θεάτρου και του Μύθου, που ενώνει το παρελθόν, το παρόν και
το μέλλον, τέκνο δυο γεννήσεων, του Δία και της Σεμέλης, εκφραστή ρευστών ταυτοτήτων, γυναίκα και άνδρα, οργισμένο και πράο, θεό και ζώο, στο μεταίχμιο μεταξύ τρέλας και λογικής, τάξεως και χάους, ακροβάτη στο όριο ζωής και θανάτου. Ο Διόνυσος θέτει το θεμελιώδες οντολογικό ερώτημα «περί τίνος πρόκειται», ερώτημα που ενεργοποιεί τον δημιουργό προς την κατεύθυνση μιας ολοένα βαθύτερης
έρευνας της ρίζας του μύθου και των πολλαπλών διαστάσεων του ανθρώπινου αινίγματος.

Χρειαζόμαστε νέους τρόπους αφήγησης που θα αποσκοπούν στην καλλιέργεια της μνήμης και στη διαμόρφωση μιας νέας ηθικής και πολιτικής ευθύνης με στόχο την έξοδο από την πολύμορφη δικτατορία του σημερινού μεσαίωνα.

«Το γιοφύρι της Άρτας» από την θεατρική ομάδα ΑλΜΑ (Αναΐς Βάθη / Zougla.gr)

Θεατρική απόδοση του γνωστού δημοτικού τραγουδιού, «Το γιοφύρι της Άρτας» από την θεατρική ομάδα ΑλΜΑ

H φετινή ήταν η τέταρτη συμμετοχή της ομάδας στην εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Η ομάδα παρουσίασε μια θεατρική απόδοση του γνωστού δημοτικού τραγουδιού, «Το γιοφύρι της Άρτας».

Αφορμή και έμπνευση γι’ αυτό αποτέλεσε το σεμινάριο υποκριτικής, χρήσης μάσκας και σωματικού θεάτρου που οργάνωσε η ομάδα τον Ιούνιο 2024, με εισηγητή τον σκηνοθέτη, ηθοποιό, μουσικό και θεατροπαιδαγωγό, Θοδωρή Οικονομίδη.

Η θεατρική απόδοση του γνωστού δημοτικού τραγουδιού «Το γιοφύρι της Άρτας» ανέβηκε σε σκηνοθεσία του Κυπριανού Μουτεβελή και της Χρύσας Μπαλτζάκη, με κοστούμια και σκηνικά του Κυπριανού Μουτεβελή. Κινησιολογία από την Αλεξάνδρα Σαρρηγεωργίου, και συμμετοχή επί σκημνής από τους : Γιώργο Σιαμέτη (Αφηγητής), Κυβέλη Χατζηευστρατίου, (Λυγερή), Γιώργο Μπιρπουτσούκη, (Πρωτομάστορας) Λυδία Αθανασίου (Πουλί), Ιουλία Βαρελά, Σμαρώ Γαϊτανά, Μαρία Γραμματικοπούλου, Δημήτρη Ευστρατίου, Αιμιλία Κίτσιου, Ερμιόνη Κόνιαρη, Μαρίνα Κουκουλανάκη, Σταμάτη Κυθραιώτη, Ράνια Νεοκλέους, Γρηγόρη Νεοφύτου, Ελίζα Παγιολάρι, Νατάσα Σαρίδη, Αλεξάνδρα Σαρρηγεωργίου, Κωνσταντίνα Σλακώνη, Διονύση Στώτη, Μαρία Τσιχλάκη, Πένυ Φούντα, Γιώργο Φωτεινίδη-Ρεθεμιωτάκη (Χορός) και μουσικούς επί σκηνής: Βίκυ Καρκάνη, Αλέξη Μεγάλο και Θοδωρή Οικονομίδη.

Τον συντονισμό της βρααδιάς είχε η Μαρία Καραχάλιου-Θεατρική Ομάδα ΛΥΚΕΙΟΥ των ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ (Αναΐς Βάθη / Zougla.gr)

Με το έργο «ΗΡΩΙΝΗ-ΕΛΛΑΣ 1-0″ του Μάριου Β. Μαλούχου η ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ( Ο.Θ.Σ.)

Η Ομογενειακή Θεατρική Σκηνή, μετείχε φέτος στην Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, με τον ίδιο πάντα ενθουσιασμό, έχοντας επιλέξει σε διασκευή μια σκηνή από το έργο ΗΡΩΙΝΗ-ΕΛΛΑΣ 1-0 του Μάριου Β. Μαλούχου. Πρόκειται για ένα σύγχρονο, κοινωνικό, δραματικό, θεατρικό έργο με κεντρικό άξονα τα ναρκωτικά. Αφορά ολόκληρη την κοινωνία που είναι βαλτωμένη σε λήθαργο και κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Δημήτρης Αργυρόπουλος με το Γιώργο Μαγκλή επί σκηνής.

το έργο «ΗΡΩΙΝΗ-ΕΛΛΑΣ 1-0″ του Μάριου Β. Μαλούχου η ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ-Γιώργος Μαγκλής

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΕΛΓΙΟΥ με το το «Θείο Βρέφος» του Γιάννη Καλαβριανού

Η φετινή του επιλογή της γνωστή θεατρικής ομάδας, η οποία δημιουργήθηκε αρχές της δεκαετίας του 90,  ήταν ένα απόσπασμα από το Θείο Βρέφος του Γιάννη Καλαβριανού, σε σκηνοθεσία Γιάννη Γαβρά, με τον Δημήτρη Μαλαφέκα.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΕΛΓΙΟΥ με το το «Θείο Βρέφος» του Γιάννη Καλαβριανού-Δημήτρης Μαλαφέκας (Αναΐς Βάθη / Zougla.gr)

Η θεατρική ομάδα ΘΕΣΠΙΣ με το έργο «Μείναμε από Βενζίνη», του Γιάννη Οικονομίδη

Ο Θέσπις επέλεξε να συμμετάσχει φέτος με το έργο «Μείναμε από Βενζίνη», του Γιάννη Οικονομίδη, σε σκηνοθεσία Αριστείδη Λαυρέντζου και τους Πάρι Κακλαμάνο, Κωνσταντίνο Μανιάτη και Κωνσταντίνα Σλακώνη επί σκηνής.

«Σαν βγεις να οδηγήσεις στις Βρυξέλλες…» της Βούλας Καγιάσα από τη Νόta Théâtrale

Η ομάδα συμμετείχε στον φετινό κοινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου από τις Θεατρικές Ομάδες των Βρυξελλών με το έργο: Σαν βγεις να οδηγήσεις στις Βρυξέλλες…της Βούλας Καγιάσα.

Το έργο αυτό είχε παρουσιαστεί σε μια πρώτη μορφή στο 2ο Θεατρικό Αναλόγιο που οργανώθηκε από το Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι τον Απρίλιο του 2024.

Κείμενο και σκηνοθεσία: Βούλα Καγιάσα, Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλίνα Σπύρου. Multimedia: Ιωάννα Τσότσου. Με τους: Γιώργο Σταματούκο, Αντιγόνη Σταύρου, Αντρέα Στεμπίλη, Μάκη Τικφέση. Απαγγέλει ο Γιάννης Δελής.

Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι: Εορτασμοί για τα 40 χρόνια της ομάδας και συμμετοχή με τη Στιτικέτσα (Δυσκοιλιότητα) του Διονυσίου Ρώμα

Τον Φεβρουάριο του 1984 ξεκίνησε η περιπέτεια του Ελληνικού Θεατρικού Εργαστηρίου στις Βρυξέλλες (Atelier Théâtral Grec,) από Έλληνες υπαλλήλους των κοινοτικών οργάνων. Η περιπέτεια αυτή συνεχίζεται έως σήμερα με τη συμμετοχή συνολικά 257 ηθοποιών και 7 σκηνοθετών από την πρώτη παράσταση τον Ιούνιο του 1985, καθώς και πλήθους άλλων φίλων και μελών που βοήθησαν με διάφορους τρόπους να δοθούν 236 παραστάσεις τις οποίες παρακολούθησαν συνολικά σύμφωνα με μέτριους υπολογισμούς περίπου 35.000 θεατές.

Στην φετινή εκδήλωση, το ΕΘΕ επέλεξε να παρουσιάσει τη Στιτικέτσα (Δυσκοιλιότητα) του Διονυσίου Ρώμα, στην πραγματικότητα ένα αυτόνομο κωμικό/σατιρικό δρώμενο που ο Ρώτας ‘έφτιαξε’ για να περιλάβει στο μεγάλο του έπος «Ο Περίπλους», ένα φανταστικό χρονικό, στο οποίο δίνει την ιστορία της Ζακύνθου από το 1570 έως το 1870, μια περίοδο 300 ετών, περίπου από την Ναυμαχία της Ναυπάκτου έως την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα. Το έργο ανέβηκε σε διασκευή και σκηνοθεσία Τάσου Νυχά, με τους: Γιώργο Αλεξάκη, Σταύρο Αβδούλο, Απόστολο Ιωακειμίδη, Αντώνη Καστρισιανάκη, Φραγκίκσο Νικολιάν και Νίκο Χατζούδη.

Η θεατρική ομάδα Y-GREC με ένα απόσπασμα από το θεατρικό έργο ΜΗΔΕΙΑ του Μποστ

Το Μάιο του 1992 ο Γιάννης Γαβράς μαζί με δυο στενούς του φίλους, τον Gérard Emion και τον Luc Battieuw, ιδρύουν τη θεατρική ομάδα Y-GREC. Μαζί τους, ακολούθησαν γαλλόφωνοι και ελληνόφωνοι ηθοποιοί που είχαν παίξει σε έργα που ο Γαβράς είχε σκηνοθετήσει με άλλες θεατρικές ομάδες.

Για τον εορτασμό της Παγκόσμια Ημέρας Θεάτρου 2025 η θεατρική ομάδα Υ-GREC παρουσίασε ένα απόσπασμα από το θεατρικό έργο ΜΗΔΕΙΑ του Μποστ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Γαβρά, με τον Δημήτρη Πόγκα επί σκηνής.

Θεατρική Ομάδα ΛΥΚΕΙΟΥ των ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ με το έργο «Extremely Low Battery» και «Τα Γάντια» του Γιάννη Οικονομίδη 

Φέτος, παρουσίασε το έργο «Extremely Low Battery» και «Τα Γάντια» του Γιάννη Οικονομίδη σε σκηνοθεσία Μαρίας Καραχάλιου.

Επεξεργασία/επιμέλεια ήχων: Αλέξανδρος Γιάκας, Σκηνική κατασκευή: Βασίλης Οικονομίδης, Μακιγιάζ: Γεωργία Μανδέκη, με τους: Γαλάτεια Γιαλιτάκη, Θεόκριτο Ζαφειρίου, Ηλία Κοντέα και Μαρίνα Κώττη.