Η πρώτη τρίχρωμη σημαία του Βελγίου κατασκευάστηκε στις Βρυξέλλες;

Το τελευταίο διάστημα, λίγο εξαιτίας του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου ποδοσφαίρου, λίγο λόγω της εθνικής εορτής της 21ης ​​Ιουλίου, η βελγική σημαία είχε την τιμητική της σε παράθυρα, μπαλκόνια και άλλα σημεία της πόλης. Γνωρίζατε όμως ότι η πρώτη κιόλας έκδοση αυτής της σημαίας έγινε εν μέσω της βελγικής επανάστασης, στις 26 Αυγούστου 1830 στις Βρυξέλλες, σε απόσταση αναπνοής από την Grand-Place;

Στις 25 Αυγούστου 1830, τα εδάφη που θα σχημάτιζαν αργότερα το Βέλγιο παρέμειναν μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου της Ολλανδίας. Την ημέρα αυτή, ο Γουλιέλμος ο Α”, πρίγκιπας του Οίκου της Οράγγης-Νασσάου, διοργανώνει ένα πάρτι για τα γενέθλιά του, ωστόσο ο πληθυσμός δεν είναι καθόλου σε εορταστική διάθεση.

Τουναντίον, μια ένταση πλανάται εδώ και αρκετό καιρό. Οι νοοτροπίες της Βόρειας και Νότιας επαρχίας φαίνονται να μην συμβιβάζονται. Έτσι, ο Νότος είναι Καθολικός, ενώ ο Βορράς παραμένει Προτεστάντης. Οι Καθολικοί διαμαρτύρονται για την ανάμειξη του Γουλιέλμου Α” στις θρησκευτικές υποθέσεις και οι φιλελεύθεροι για την έλλειψη ελευθεριών. Οι υψηλοί φόροι, η πείνα και η ανεργία προκαλούν επίσης μεγάλη ανησυχία στον πληθυσμό.

Σε αυτό το πλαίσιο ο Γουίλιαμ Α” ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 59α γενέθλιά του. Το δημοτικό συμβούλιο της πόλης των Βρυξελλών αποφάσισε σοφά να παραιτηθεί από την ακριβή διοργάνωση του πάρτι και τα πυροτεχνήματα στο πάρκο. Όμως η παράσταση της όπερας «La Muette de Portici» στο Théâtre de la Monnaie διατηρήθηκε και έγινε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Ήδη από την αρχή της παράστασης επικρατούσε μια αναστάτωση στην αίθουσα, αλλά στο άκουσμα της άριας «L’amour sacré de la patrie» εκρήγνυται. Μετά από συνεχόμενα χειροκροτήματα και κραυγές «Ζήτω η ελευθερία!, Ζήτω η Γαλλία!» οι θεατές βγαίνουν στους δρόμους. Σύντομα, όλο και περισσότεροι πολίτες προσχώρησαν στην ομάδα των επαναστατών. Οι αντάρτες αντιτίθενται σε οτιδήποτε αναφέρεται στη Βόρεια Ολλανδία και κρεμούν μια γαλλική σημαία για να συμβολίσουν τις αξίες και τις ελευθερίες της Γαλλικής Επανάστασης που περιορίστηκαν στα χρόνια της ολλανδικής κυριαρχίας.

Ελαιογραφία «Η κυρία Marie Abts κατασκευάζει την πρώτη βελγική σημαία, 26 Αυγούστου 1830″, του Emile Vermeersch

Η Marie Abts-Ermens

Αλλά μια μέρα αργότερα, στις 26 Αυγούστου 1830, δύο δημοσιογράφοι των Βρυξελλών, ο Edouard Ducpétiaux και ο Lucien Jottrand, είδαν τη γαλλική σημαία να κυματίζει στην Grand Place. Γεγονός που τους προβληματίζει: το Βέλγιο δεν προορίζεται να ξαναγίνει γαλλικό.

Ένας από αυτούς γνωρίζει ότι στη γωνία της rue Marché aux Herbes και της rue de la Colline, όχι μακριά από την Grand-Place, υπάρχει ένα κατάστημα υφασμάτων. Μπαίνουν στο κατάστημα του François Abts και ρωτούν τη σύζυγό του Marie Abts-Ermers αν έχει τρεις λωρίδες υφάσματος στα ακόλουθα χρώματα: μαύρο, κίτρινο και κόκκινο. Δεν επέλεξαν αυτά τα χρώματα τυχαία. Αυτή η τρίχρωμη σημαία εμφανίστηκε για πρώτη φορά κατά την επανάσταση της Βραβάνδης (1789-1790). Το μαύρο αντιπροσωπεύει τη θυσία των πολιτών που πολέμησαν για την ανεξαρτησία, το κίτρινο τον πλούτο του έθνους και το κόκκινο το αίμα που χύθηκε από τους ήρωες του έπους της ανεξαρτησίας.

Η Μαρί παίρνει 3 κομμάτια ύφασμα από μαλλί μερίνο και τα ράβει μεταξύ τους, γεννώντας τη νέα τρίχρωμη βελγική σημαία.

Σημαντική λεπτομέρεια: αυτή η τρίχρωμη σημαία δεν έχει την εμφάνιση που γνωρίζουμε σήμερα, καθώς τότε, στη «σημαία του Ducpétiaux» οι λωρίδες είναι οριζόντιες.

Έξι μήνες αργότερα, κατά τη διάρκεια του Εθνικού Κογκρέσου, η σημαία τροποποιήθηκε, διότι οι οριζόντιες γραμμές θύμιζαν πολύ την ολλανδική σημαία. Έτσι, η σημαία περιστρέφεται, αλλά αντί να πάει το κόκκινο στην αρχή (στην πλευρά του κονταριού δηλαδή), επιλέχθηκε το μαύρο. Η κάθετη διάταξη και το μαύρο ως πρώτο χρώμα της σημαίας -με κίτρινο και κόκκινο να έπονται- υιοθετήθηκαν οριστικά το 1831. Έτσι η βελγική σημαία απέκτησε τα χρώματα και τη σειρά που ξέρουμε ως σήμερα.

Η Marie Abts-Ermens πέθανε στο κατάστημά της στις Βρυξέλλες στις 11 Σεπτεμβρίου 1853. Μια χάλκινη πλάκα στήθηκε προς τιμήν της στη γωνία της rue Marché aux Herbes και της rue de la Colline, όπου αν περάσετε από το σημείο μπορείτε ακόμα να τη δείτε.

Ωστόσο, το όνομά της δεν εμφανίζεται σχεδόν καθόλου στα βιβλία της ιστορίας, αν και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία του Βελγίου ως η μοδίστρα της πρώτης βελγικής σημαίας.