Χάρης Ξενογιάννης: «Στον απολογισμό το πρόσημο που προκύπτει είναι θετικό»

Αρχές Μαρτίου, Παρασκευή βράδυ και ανοίγω το ραδιόφωνο στους 101,9 FM στη συχνότητα της μεσογειακής συχνότητας του Radio Alma. Το κανονικό ραδιόφωνο, όχι το διαδικτυακό, αυτό που περνάει όλα τα θροΐσματα των ερτζιανών ατόφια. Η φωνή του Χάρη Ξενογιάννη, ήρεμη, επικοινωνιακή είναι εκεί, όπως κάθε Παρασκευή, με συνέπεια, ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις, νέα και μελωδικές μουσικές. Ο Χάρης Ξενογιάννης βρίσκεται στις Βρυξέλλες από το 2007 ενώ το ελληνόφωνο κοινό των Βρυξελλών «γνώρισε» και χειροκρότησε τον Χάρη Ξενογιάννη, το 2013, με τη θεατρική του συμμετοχή στο «Φούστα Μπλούζα» με την ομάδα της Nota Théâtrale. Τα επικοινωνιακά του χαρίσματα, η αγάπη του για την μουσική, το ποδόσφαιρο, το ενδιαφέρον του για τα πολιτικά αλλά και τα ομογενειακά δρώμενα τον έφερε, με τρόπο διακριτικό, κοντά στα κοινά. Η ενασχόλησή του με το ραδιόφωνο είναι η αφορμή για την σημερινή μας συζήτηση αλλά την ίδια στιγμή μιλάμε για τα τελευταία 15 χρόνια, για τη ζωή στην πόλη των Βρυξελλών, την επαγγελματική καθημερινότητα και τα χόμπι του, την απόσταση από την Ελλάδα, την οπτική του πάνω στην «δική μας» ελληνική κοινότητα στο κέντρο της Ευρώπης και άλλα.

Χάρη, ποιοι ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν στις Βρυξέλλες;

Από τα φοιτητικά μου χρόνια παρακολουθούσα τις εξελίξεις στην ΕΕ και με γοήτευε η προοπτική της αλλά και το Ευρωπαϊκό Ιδεώδες. Μέσα μου υπήρχε πάντα η σκέψη ότι θα ήθελα κάποια στιγμή να εργαστώ σε μία από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις και ήτοι δυνατόν για την EΕ. Έτσι λοιπόν όταν υπήρξε η κατάλληλη ευκαιρία και πάντα με την υποστήριξη της οικογένειας μου πήρα την μεγάλη απόφαση και τον Σεπτέμβρη του 2007 άφησα το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα και βρέθηκα στην καρδιά των εξελίξεων, εδώ στις Βρυξέλλες. Σήμερα, μετα από τόσα χρόνια, δεν έχω μετανιώσει για την επιλογή μου και κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό το πρόσημο που προκύπτει είναι θετικό. Όμως δε σου κρύβω, Γιάννη, ότι επιθυμία μου είναι να καταφέρω μια μέρα, τις εμπειρίες και τις γνώσεις που αποκόμισα εδώ να τις προσφέρω πίσω στην πατρίδα και με κάποιον τρόπο να φανώ χρήσιμος. Το πώς και ποτέ ακόμα παραμένει ενα ερώτημα, αλλά ελπίζω σύντομα να έχω την απάντηση.

Ποιες είναι οι πιο μεγάλες αλλαγές που έχεις δει στην πόλη των Βρυξελλών; Πόσο ελκυστική είναι ζωή στην πόλη των Βρυξελλών εν έτη 2022;

Υπάρχει μεγαλη οικοδομική δραστηριότητα τα τελευταία 3-4 χρόνια. Παρόλα αυτά διαπιστώνω ότι δίνεται πολύ μεγάλη έμφαση τα νέα κτίρια να είναι όσο το δυνατόν «πράσινα» και να συμβαδίζουν με την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής, που είναι και το μεγάλο ζήτημα για όλες τις μεγαλουπόλεις! Για παράδειγμα, ζούμε σε μια πόλη σαν τις Βρυξέλλες που το πράσινο και οι υποδομές δεν της λείπουν, παρόλα αυτά υπάρχουν συνεχείς και εντυπωσιακές αλλαγές σε αυτούς τους τομείς. Είναι παραπάνω από εμφανές ότι υπάρχει στοχευμένη προσπάθεια να μειωθεί η ρύπανση, ειδικά στον αστικό ιστό, να αναβαθμιστούν οι υποδομές με κύριο σημείο αναφοράς τον άνθρωπο (νέα πάρκα – ποδηλατόδρομοι) και επιπλέον να επεκταθούν οι προσφερόμενες προς τους πολίτες υπηρεσίες. Θεωρώ και με δεδομένο ότι επαγγελματικά υπάρχουν ακόμα ευκαιρίες, οι Βρυξέλλες -είτε μιλάμε για μια οικογένεια, είτε για έναν νέο άνθρωπο- είναι αν μη τι άλλο μια νοικοκυρεμένη πόλη και μια επιλογή από το «πάνω ράφι», όπως λεμε. Το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον προσφέρει τις εναλλακτικές για την καθημερινότητα και η προσαρμογή δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Όλα αυτά τα στοιχεία στην βάση τους πιστεύω κάνουν τις Βρυξέλλες αρκετά ελκυστικές για οποίον θέλει να δοκιμάσει την τύχη του εκτός των συνόρων.

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το ραδιόφωνο;

Ένα παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Όταν ήμουν μικρός, οι γονείς μου αγοράσαν ένα ραδιόφωνο, ξέρεις, από εκείνα τα μεγάλα που μαζευόμασταν γύρω του και ακούγαμε τα προγράμματα για «όλη την οικογένεια». Στα μάτια (και τα αυτιά) ενός μικρού παιδιού φάνταζε κάτι εξωπραγματικό…σαν ένα μαγικό χαλί που έμελλε να το ταξιδεύει, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και όλο τον κόσμο…και αυτό χωρίς να χρειαστεί να φύγει καν από την πόρτα του σπιτιού του. Πέρναγα ατέλειωτες ώρες στην ακρόαση, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες που είχα περισσότερο χρόνο, ακούγοντας μουσική, ιστορίες και καποιες ραδιοφωνικές εκπομπές στα προγράμματα της κρατικής ραδιοφωνίας. Αργότερα, όταν επήλθε η απελευθέρωση των συχνοτήτων, υπήρχαν πλέον περισσότερες επιλογές και η θεματολογία επεκτάθηκε. Πάντα θαύμαζα όλους όσους «έκαναν» ραδιόφωνο, που άλλοτε μας κράταγαν συντροφιά, άλλοτε μας έφερναν νέα από τον κόσμο και αναρωτιώμουνα «πως θα ήταν άραγε μια μέρα να μπορέσω να βρεθώ σε αυτή την θέση;». Γιατί πάντα με γοήτευε αυτή η δύναμη και η αμεσότητα που έχει το ραδιόφωνο.
Πως βρέθηκα, λοιπόν, στα βελγικά ερτζιανά; Από καλή τύχη, θα έλεγα. Μια μέρα, πριν από περίπου 5 χρόνια, δέχτηκα μια κλήση από την καλή φίλη Βίκυ Νιαρχάκου, όπου με ενημέρωσε ότι υπάρχει ένα κενό στην Ελληνική ζώνη του Ράδιο Άλμα (ενός από τα παλαιοτέρα ραδιόφωνα του Βελγίου όπως και εσύ γνωρίζεις) και αν θα με ενδιέφερε να κάνω μια εκπομπή εκεί. Με σύστησε λοιπόν στον διευθυντή προγράμματος του σταθμού και έτσι απλά Χωρίς Κανένα Πρόγραμμα μια Παρασκευή βραδύ βρέθηκα στο ραδιοθάλαμο του σταθμού. Βίκυ σε ευχαριστώ πολύ!

Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να διαθέτει κάποιος, για να γίνει ραδιοφωνικός παραγωγός;

(χαμογελώντας) Γιάννη, πιστεύω ότι έχω ακόμα πολλά ραδιοφωνικά χιλιόμετρα ή ώρες εκπομπής  για να φτάσω να θεωρώ τον εαυτό μου ραδιοφωνικό παραγωγό. Θεωρώ ότι τα συστατικά του χαρακτήρα -γιατί τα υπόλοιπα, όπως η εκφορά λόγου και η ορθοφωνία μαθαίνονται, πιστεύω- οποιουδήποτε πίσω από ένα μικρόφωνο, είναι πολύ απλά: Πρώτον να έχει νιώσει ο ίδιος την ανάγκη να επικοινωνήσει με το ραδιοφωνικό κοινό! Να μεταδίδει σαν να απευθύνεται στον κάθε ακροατή ξεχωριστά! Είναι το συστατικό που δημιουργεί και το «δέσιμο» μαζί του, που θα κάνει τον κάθε ακροατή να νιώσει ότι η εκπομπή είναι και δική του. Να είναι πάντα αυθεντικός. Να είναι σε διαρκή ετοιμότητα να εκπέμψει θετικότητα και να καταφέρνει να την περάσει στον ακροατή. Πάνω από όλα, ένας ραδιοφωνικός παράγωγος πρέπει τα οφέλη αυτής της μοναδικής επικοινωνίας -που πρώτα ο ίδιος αποκομίζει- να μην τα «κεφαλαιοποιεί», άλλα να τα επιστρέφει πάλι στο ακροατήριο του, βελτιώνοντας συνεχως την ποιότητα των εκπομπών του.

Που αποσκοπείς, τι θέλεις να βγάλεις μέσα από τη ραδιοφωνική εκπομπή «Χωρίς Κανένα Πρόγραμμα»;

Καταρχάς το ραδιόφωνο προσφέρει σε μένα τον ιδιο ένα είδος ψυχικής ανάτασης. Κάθε φορά αφού κλείσω την εκπομπή στις 11 το βράδυ, επιστρέφοντας σπίτι νιώθω πιο ανάλαφρος και ξεκούραστος και ας έχει ξεκινήσει η μέρα μου από τις 7.30 το πρωί φεύγοντας για το γραφείο. Αυτή η ζωντανή επικοινωνία με το κοινό, αλλά και το γεγονός ότι νιώθω ότι υπάρχει αυτή η μεγάλη συντροφιά εκεί έξω, γεμίζει το καθετί μέσα μου. Για το αγαπητό κοινό των Βρυξελλών πιο συγκεκριμένα, προσπαθώ να μεταδίδω κάθε τι καινούργιο, κάθε τι σημαντικό που συμβαίνει ή πρόκειται να συμβεί στα μέρη μας και αφορά την κοινότητά μας, αλλά και την καθημερινότητα της πόλης που ζούμε, μέσα από τα μάτια του απλού πολίτη που ζει και εργάζεται σε αυτή. Ο πολιτισμόςβρίσκεται σε πρώτο πλάνο: θέατρο, κινηματογράφος με παρουσιάσεις ταινιών που έχω παρακολουθήσει ο ίδιος, αλλά κυρίως ο συνεργάτης της εκπομπής από Ελλάδα, Ηλίας Ηλιόπουλος (αριστούχος του Μαθηματικού Αθηνών) με τις εύστοχες αναλύσεις και προτάσεις του, όλα τα μουσικά γεγονότα, οι εκθέσεις, οι παρουσιάσεις βιβλίων, αλλά και όλα αυτά τα μικρά-μικρά και καθημερινά που αφορούν όλους μας. Κατά καιρούς η εκπομπή έχει φιλοξενήσει θεατρικές ομάδες και ηθοποιούς από την ομογενειακή σκηνή, τραγουδιστές, ψυχολόγους, γιατρούς ή Έλληνες των Βρυξελλών που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στην πόλη μας και που ο κόσμος θα πρέπει να γνωρίσει και να υποστηρίξει τις προσπάθειές τους. Δεν υπάρχουν στεγανά στην εκπομπή μου και εάν διαπιστώσω ότι κάτι μας αφορά όλους θα το μοιραστώ με το κοινό. Όλα αυτά, βέβαια, με πολύ και καλή μουσική. Τέλος, σκοπός της εκπομπής είναι να καταφέρει να αποτελέσει έναν σταθερό δίαυλο και μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ της ομογένειας και της πατρίδας.

Με το διαδικτυακό ραδιόφωνο να έχει όλο και μεγαλύτερο κοινό, πιστεύεις πως το συμβατικό ραδιόφωνο μπορεί -ή πρέπει – να επιβιώσει από τον ανταγωνισμό;

Ευτυχώς τώρα πια με την τεχνολογία, όλοι οι σταθμοί αναμεταδίδουν το πρόγραμμα τους και μέσω του διαδικτύου. Να πω σε αυτό το σημείο, ότι εκπλήσσομαι όταν ακούω νέα παιδιά να λένε ότι προτιμούν να ακούν μουσική στον ελεύθερο χρόνο από ραδιοφωνικές εκπομπές -έστω και μέσω ίντερνετ και όλο και περισσότερο παλιότερα τραγούδια από τις δίκες μας εποχές- από ότι να ακούνε τις ιδίες και ιδίες λίστες από τα κινητά τους. Αυτή η μαγεία του απρόσμενου για το ποιο τραγούδι ακολουθεί σε μια ραδιοφωνική μετάδοση δείχνει να γοητεύει ακόμα και σήμερα, την νέα γενιά που δεν έχει ζήσει σε εποχές όπου το ράδιο ήταν ίσως το μόνο μέσο διασκέδασης. Πιστεύω ότι όσο υπάρχουν καλές προσπάθειες το ραδιόφωνο στην παραδοσιακή του μορφή θα συνεχίσει να στέκεται με αξιοπρέπεια. Ξέρεις, Γιάννη, το ραδιόφωνο έχει και ένα πλεονέκτημα που ίσως το ξεχνάμε: μπορεί και συνεχίζει να ακούγεται ακόμα και όταν ο παγκόσμιος ιστός είναι εκτός λειτουργίας (σπάνιο βέβαια) ή και όταν υπάρχει διακοπή στην παροχή ρεύματος. Ένα τρανζιστοράκι με δυο μικρές μπαταρίες είναι αρκετό για να υπάρχει η απαραίτητη επικοινωνία.

Το ελληνόφωνο κοινό των Βρυξελλών είναι ένα ραδιοφωνικό κοινό με ιδιαιτερότητες; Πως είναι σε σχέση με τους Έλληνες που σε ακούνε από την Ελλάδα;

Το κοινό μας εδώ είναι αποδεδειγμένα ενεργό και στα πολιτιστικά και κατ” επέκταση και στα ραδιοφωνικά πράγματα. Τολμώ να πω ότι είναι δημιουργικά «απαιτητικό» και αυτό μου αρέσει ιδιαίτερα. Δέχτηκα και συνεχίζω να δέχομαι παρατηρήσεις και προτάσεις από τους ακροατές και κάποιες από αυτές ήδη τις έχω ενσωματώσει στο ύφος και την ροή της εκπομπής. Δεν κρύβω ότι όταν ξεκίνησα είπα δοκιμαστικά να παίζω μουσική για δυο ώρες και να κάνω μικρές «σφήνες» όπως λέμε στην γλώσσα του ραδιοφώνου, με κάποιες ειδήσεις τοπικού χαρακτήρα. Από τις πρώτες κιόλας εκπομπές έλαβα μηνύματα από τους φίλους ακροατές των Βρυξελλών που ζητούσαν να μιλάω περισσότερο, δίνοντας επιπλέον πληροφορίες για τα θέματα που παρουσίαζα και να «αποδελτιώνω» κατά κάποιον τρόπο την ατζέντα της επομένης εβδομάδας.
Από τα σχόλια και τις υποδείξεις διαπίστωσα ότι οι ακροατές έχουν την ανάγκη για επικοινωνία και ότι η φωνή του εκφωνητή λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο σαν ένα μέσο χαλάρωσης, ειδικά για ένα βράδυ Παρασκευής όπου βγαίνει η κούραση όλης της εβδομάδας. Η ευχάριστη έκπληξη όμως ήταν ότι, παρόλο που η εκπομπή κυρίως απευθύνεται στον Ελληνισμό των Βρυξελλών, οι ακροατές από την Ελλάδα άρχισαν ολοένα να πληθαίνουν, με πολύ τακτική επικοινωνία άλλα και προτάσεις, ζητώντας περισσότερες πληροφορίες για την οργάνωση της ζωή εδώ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις εξελίξεις σε αυτή και βέβαια για τα πολιτιστικά θέματα, κυρίως για το ομογενειακό ερασιτεχνικό θέατρο. Πιστεύω ότι με αυτό τον τρόπο σιγά-σιγά χτίζεται μια ακόμα σημαντική γέφυρα μεταξύ του αποδήμου Ελληνισμού και της πατρίδας μας.

Ποιες είναι οι σημαντικές αλλαγές που έχεις βιώσει στην κοινότητα των Ελλήνων των Βρυξελλών στην πάροδο των χρόνων που ζεις σε αυτή την πόλη;

Εδώ θα δανειστώ ένα στίχο του Διονύση Σαββοπούλου: «Kι είτε με τις αρχαιότητες είτε με ορθοδοξία, των Eλληνών οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία». Είναι στο DNA μας να αποδεικνύουμε την προσαρμοστικότητα που απαιτείται σε κάθε χρονική περίοδο ακόμα και όταν οι περιστάσεις είναι πολύ δύσκολες. Η ιστορία μας διδάσκει ότι καταφέρνουμε να φτιάχνουμε τον δικό μας γαλαξία όπου και αν βρισκόμαστε αλλά πάντα με σεβασμό στη χωρά που μας φιλοξενεί.
Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης που αντιμετώπισε η χώρα διαπίστωσα ότι λειτούργησαν ακαριαία τα αντανακλαστικά του αποδήμου Ελληνισμού με την έμπρακτη συμπαράσταση σε όσους συμπατριωτες ήταν σε ανάγκη άλλα και την ιδιά την πατριδα. Πραγματοποιήθηκαν πολλές και σημαντικές δράσεις και νομίζω ότι θα χρειαζόμασταν πολλές ώρες μόνο και μόνο για να τις αναφέρουμε ονομαστικά. Αρά όλη αυτή την προσπάθεια δεν θα την καταγράψω ως μια αλλαγή, αλλά σαν μια σημαντική συσπείρωση των αποδήμων όταν οι περιστάσεις το απαίτησαν. Ως σημαντική αλλαγή θεωρώ ότι μπορούμε να σημειώσουμε το γεγονός ότι αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των συμπατριωτών μας, ειδικά εδώ στις Βρυξέλλες – την περίοδο της οικονομικής δυστοκίας στην Ελλάδα- όπου το ζητούμενο ήταν η αναζήτηση εργασιακής σταθερότητας κυρίως από νέους ανθρώπους.

Ποια είναι τα σημεία που θα μπορούσαν να δυναμώσουν την κοινότητα των Ελλήνων τόσο στην πόλη των Βρυξελλών όσο και στο Βέλγιο γενικότερα;

Αυτή την συσπείρωση που ανέφερα προηγουμένως, έχουμε χρέος όχι μόνο να την διατηρήσουμε, άλλα να την ενισχύσουμε, ειδικά αυτή την περίοδο όπου οι παγκόσμιες εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Πιστεύω ότι έχουμε μπροστά μας πολλές προκλήσεις να αντιμετωπίσουμε. Για μένα, κύριο μέλημα μας θα πρέπει να είναι να ενεργοποιήσουμε την νέα γενιά. Να πείσουμε τα νέα παιδιά να ασχοληθούν περισσότερο με τα ζητήματα που απασχολούν την ομογένεια και πάνω από όλα να τους δώσουμε την ευκαιρία να αναπτύξουν και να εφαρμόσουν τις ιδέες τους, να μας φέρουν αυτόν τον αέρα ανανέωσης που χρειαζόμαστε. Τώρα, πιο στοχευμένα αν θέλεις, θα πρέπει να επενδύσουμε στα θέματα παιδείας και πολιτισμού. Για παράδειγμα, πρόσφατα άκουσα την ιδέα (ίσως να υπήρχε και παλιότερα αλλά να μην είχε υποπέσει στην αντίληψη μου) να μπορέσει κάποτε να αποκτήσει το ομογενειακό θέατρο το δικό του «σπίτι». Έχουμε 9 θεατρικές ομάδες στις Βρυξέλλες, αριθμός που από μόνος του λέει πολλά για την δυναμική που έχει αναπτυχθεί. Να δημιουργηθεί μια στέγη πολιτισμού, τεχνών και γραμμάτων, που θα αποτελέσει πόλο έλξης για όλους τους νέους και για εμάς τους μεγαλύτερους, ο οποίος δυνητικά να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άλλες δραστηριότητες του απόδημου Ελληνισμού. Επίσης να αναφέρω ότι πρόσφατα κάποιος φίλος από Ελλάδα με ρώτησε εάν υπάρχει (ακόμα) γραφείο εύρεσης εργασίας για τον ελληνισμό στις Βρυξέλλες. Πράγμα το οποίο μου υπενθύμισε την επιτακτική ανάγκη να επαναδραστηριοποιήθουν τα υφιστάμενα επιχειρηματικά δίκτυα, τα οποία με την πανδημία λογικό ήταν να μην έχουν την δραστηριότητα των προηγουμένων χρονών.

Πως αξιοποιείς τον ελεύθερο χρόνο σου; Θυμάμαι το έντονο ενδιαφέρον και την αγάπη που έχεις για τα αεροσκάφη και την ίδια στιγμή για την μουσική με εμπειρία χρόνων σε μουσική μπάντα στις Βρυξέλλες.

Είναι αλήθεια ότι είμαι λάτρης της αεροπορικής ιδέας. Η αγάπη για το αεροπλάνο ξεκίνησε από μικρή ηλικία, όταν σε ένα οικογενειακό ταξίδι στην Ρόδο, ζήτησα και μου επιτράπηκε να μπω στο θάλαμο διακυβέρνησης ενός Boeing 707 της Ολυμπιακής Αεροπορίας, καθώς και μια αεροπορική εγκυκλοπαίδεια που μου χάρισε ένας φίλος. Αυτό ήταν! Ενθουσιάστηκα πάρα πολύ και από τότε δεν έχω σταματήσει να ασχολούμαι και να παρακολουθώ τις εξελίξεις στον τομέα του Aviation και της αεροδιαστημικής. Εδώ και κάποια χρόνια ασχολούμαι ερασιτεχνικά και όνειρό μου είναι κάποια στιγμή να καταφέρω να πάρω ένα πτυχίο χειριστή ελαφρών αεροσκαφών. Έχει πολύ και απαιτητικό διάβασμα, χρειάζεται πολύ χρόνο και τέλος οι εκπαιδευτικές πτήσεις έχουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο κόστος (ειδικά τώρα που τα καύσιμα είναι «φωτιά»). Προς το παρόν«βάζω» ώρες σε εξομοιωτές πτήσης που βρίσκονται εδώ στο Βέλγιο. Τώρα, όσον αφορά στην μουσική, θα σου πω απλά ότι είμαστε μια παρέα συναδέλφων που μαζευόμαστε (τουλάχιστον μαζευόμασταν προ πανδημίας) μια φορά την εβδομάδα και παίζουμε τα κομμάτια μας. Βασικά, ήθελαν κάποιον στα φωνητικά και αφού δεν είχαν εναλλακτική, με δέχτηκαν (γέλια). Παίζουμε κυρίως παλιά ροκ, Pink Floyd, Jethro Tull, Led Zeppelin κλπ και επειδή το ζήτησα εγώ -και κατ΄εξαίρεση- κομμάτια των Bon Jovi. Δυο ώρες χαλάρωσης για όλους μας με τι άλλο, με την μουσική που αγαπάμε.

Eν συντομία…

Μικρόφωνο η γκολπόστ;
Μικρόφωνο (μετα από 38 σεζόν ερασιτεχνικού αθλητισμού κρέμασα τα γάντια μου)

Αγαπημένη εκπομπή από τα παιδικά, εφηβικά χρόνια;
Δύσκολο γιατί ήταν πολλές άλλα θα πω μια: «Καλησπέρα Κύριε Έντισον» με τον Γιώργο Παπαστεφάνου

Θεατρικό έργο που σου έχει μείνει έντονα στη μνήμη;
«Ο Βυσσινόκηπος» του Τσέχωφ (2010, σε σκηνοθεσία του δάσκαλου, Αριστείδη Λαυρέντζου)

Αγαπημένο τραγούδι αυτή την περίοδο
Michael Kiwanuka – Love & Hate

Καλύτερη γωνιά της πόλης για καφέ;
Όπου πει η παρέα. Όλα τα ελληνικά στέκια, αγαπημένα είναι

Αγαπημένη ποδοσφαιρική ομάδα εκτός Ελλάδας και αγαπημένος Έλληνας παίχτης;
Μπάγερν Μονάχου – Χρήστος Αρβανίτης

Αγαπημένος ταξιδιωτικός προορισμός;
Κέρκυρα

Λίβερπουλ ή Ρεάλ;
Λίβερπουλ

Αγαπημένο account στο Instagram
Sam Chui – Aviation – Citizen of the Sky

Ο Χάρης Ξενογιάννης κρατάει την εκπομπή Χωρίς Κανένα Πρόγραμμα στη συχνότητα του Radio Alma, όπου μπορείτε να τον ακούτε κάθε Παρασκευή 21.00 – 23.00 (ώρα Βελγίου, και εκτάκτως κάποιες Κυριακές, 8.00 – 10.00). 

Ο Χάρης Ξενογιάννης στα σόσιαλ

Instagram
Facebook

Φωτογραφίες: Δημ. Ναυρίδης / Newsville.be