Το ορατό του αοράτου, Ρένα Αβαγιανού στην Gallery Theorema

«Το ορατό του αοράτου». Η Ρένα Αβαγιανού δημιουργεί έναν ποιητικό και ονειρικό κόσμο, γεμάτο σύμβολα, φορτισμένο με δυνατά παστέλ και διφορούμενες υπάρξεις. Οι άνθρωποι, τα πουλιά, γίνονται ένα όπως και η φύση με την πόλη. Η ζωγραφική ύλη μοιάζει να συντίθεται και να αποσυντίθεται θέλοντας να υπενθυμίσει το φθαρτό της ύλης και ιδιαίτερα του ανθρώπινου σώματος… ριπές χρωμάτων συναισθήματα και συγκινήσεις αντιτίθενται σε ένα ψυχρά δομημένο «ασπρόμαυρο» κόσμο.

Η έκθεση αποτελείται από έργα των τελευταίων χρόνων που έχουν γίνει στην Αθήνα της κρίσης και των κοινωνικών αναταραχών, και πολλά από αυτά εμπεριέχουν σχόλια σχετικά με την δύσκολη κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα της εποχής.

Το περιβάλλον είναι με την ευρύτερη έννοια ένα πεδίο δράσεων. Εκεί διαχέεται και απορροφάται η δράση της μορφής, η ανθρώπινη δράση. Τα όρια του μέσα και του έξω, της μορφής δηλαδή, και του χώρου που την περιβάλλει, καθώς και η ρευστότητα της, είναι μέσα στις αναζητήσεις μου. Η ζωγραφική ύλη μοιάζει να συντίθεται και να αποσυντίθεται θέλοντας να υπενθυμίσει το φθαρτό της ύλης και ιδιαίτερα του ανθρώπινου σώματος. Η αντίθεση προβάλλεται μέσω του νοήματος και μέσω του χρώματος. Στα περισσότερα έργα υπερισχύει το έντονο χρώμα, ενώ ριπές ασπρόμαυρων κηλίδων δημιουργούν μία πατίνα και προσδίδουν μία χρονική και χωρική απροσδιοριστία. Σε κάποια άλλα έργα, ριπές χρωμάτων συναισθήματα και συγκινήσεις αντιτίθενται σε ένα ψυχρά δομημένο «ασπρόμαυρο» κόσμο.

Ο «εικονογραφικός» ρόλος της εικόνας συνήθως δεν αναιρείται. Μιας εικόνας-φορέα πολλαπλών μηνυμάτων με μορφές-σύμβολα και γραφή άλλοτε ιμπρεσιονιστική και άλλοτε με σουρεαλιστική ματιά, με τοπία άχρονα, τοπία των ψυχικών διαδρομών. Όλη η ικανοποίηση που αντλεί συχνά το βλέμμα όταν κοιτά αφηρημένες εικόνες σε φθαρμένους τοίχους, σε αλλεπάλληλα σχισίματα τοιχοκολλημένων αφισών, στα κατακάθια του καφέ μέσα στα φλιτζάνια, στις παλαιωμένες από τον χρόνο τοιχογραφίες όπου η φαντασία ταξιδεύει και ανακαλύπτει μορφές παίζοντας τον ρόλο του συνθέτη και του δημιουργού, αυτήν ψάχνω να βρω μέσα από τη συνδιαλλαγή μου από το τυχαίο και τα αφηρημένα σχήματα.
Η πραγματικότητα καθρεφτίζεται στα όνειρα μας και τα όνειρα μας διαμορφώνουν την καθημερινότητα μας. Τα έργα μου «ονειροβατούν» μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου προσπαθώντας να σηματοδοτήσουν την καθημερινότητα που μας περιβάλλει, αποκαλύπτοντας κρυφές πτυχές της.