Με αφορμή την ημέρα κατά της Ομοφοβίας.

Στις 17 Μαΐου είναι η παγκόσμια ημέρα κατά της Ομοφοβίας και στις 18 Μαΐου, στις Βρυξέλλες, θα πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη παρέλαση των ομοφυλοφίλων, γνωστή ως «Belgian Pride» που για φέτος έχει ως κεντρικό σύνθημα το «Pride For Everyone» (Pride4Every1). Και οι δύο ημέρες αναμένεται πως θα είναι γεμάτες από εκκωφαντικά μηνύματα συμπαράστασης και από ανώδυνες εκφράσεις υποστήριξης, υπέρ των δικαιωμάτων της LGBT κοινότητας (Lesbian, Gay, Bisexual, Transexual).

Μετά όλοι θα επανέλθουμε στην πραγματικότητα. Στη συμπάθεια των λίγων, στην προκατάληψη των πολλών και στην επώδυνη συμπεριφορά ακόμη περισσότερων. Και αν σας ενδιαφέρει να ενημερωθείτε για τα νεότερα, η υπόθεση της μη ισότιμης αλλά και εχθρικής αντιμετώπισης των ομοφυλοφίλων, χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται.

Αυτό δείχνει τουλάχιστον, το αποτέλεσμα πρόσφατης πανευρωπαϊκής έρευνα που έγινε ανάμεσα σε ευρωπαίους ομοφυλόφιλους. Πρόκειται για μια έρευνα του ευρωπαϊκού οργανισμού θεμελιωδών δικαιωμάτων (FRA) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ξεκίνησε το 2012, με δείγμα 93.079 ατόμων από όλες τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. και από την Κροατία. Στόχος ήταν η διερεύνηση του κατά πόσο τα LGBT άτομα (λεσβίες, γκέι ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και άτομα διεμφυλικά -τρανς- ή που έχουν κάνει αλλαγή φύλου) υφίστανται διακρίσεις εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της διαφορετικότητας του φύλου τους.

Τα στοιχεία της έρευνας είναι χαρακτηριστικά του κλίματος που επικρατεί πανευρωπαϊκά, σε βάρος των ομοφυλοφίλων.

Σε ποσοστό 47% (σχεδόν το 1 στα 2 άτομα) ανέφεραν ότι στη διάρκεια του περασμένου χρόνου αισθάνθηκαν σε προσωπικό επίπεδο, να υφίστανται υποτιμητική διάκριση ή παρενόχληση λόγω της σεξουαλικής τους ταυτότητας. 


Πάνω από το 80% δήλωσαν σε βάρος τους περιστατικά, με λεκτική επίθεση, εκφοβισμό ή ακόμη και βία, στα μαθητικά τους χρόνια (ως παιδιά και έφηβοι) επειδή φαίνονταν ομοφυλόφιλοι. Τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων (67%) ανέφεραν ότι έκρυβαν τη σεξουαλική τους ταυτότητα στο σχολείο και μέχρι την ενηλικίωσή τους.


Το 66% των ερωτηθέντων, σε όλα τα κράτη μέλη, φοβάται ακόμη και σήμερα να βρίσκεται σε δημόσιο χώρο κρατώντας το χέρι του ή της συντρόφου του. Στο υποσύνολο των ανδρών ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων το ποσοστό αυτής της φοβίας φτάνει στο 74%-78% ενώ στις λεσβίες το ποσοστό αυτό είναι λίγο μικρότερο (66%).


Το ένα τέταρτο (26%) των ερωτηθέντων αναφέρει πως έπεσε θύμα βίας ή απειλήθηκε με βία κατά τα τελευταία πέντε χρόνια εξαιτίας του ομοφυλοφιλικού σεξουαλικού του προσανατολισμού, ενώ από τα άτομα που έχουν κάνει αλλαγή φύλου, τρεις στους δέκα δηλώνουν θύματα βίας, σε πάνω από τρεις περιπτώσεις, μόνο κατά τον τελευταίο χρόνο.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις της έρευνας, η Ελλάδα βρίσκεται ελαφρώς πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αυξημένο το ποσοστό σε κρούσματα παρενόχλησης ή βίας σε βάρος των ομοφυλόφιλων (ή όσων φαίνονται ομοφυλόφιλοι) στα σχολεία και ακόμη πιο αυξημένο είναι τα ποσοστά του φόβου που αισθάνονται οι ομοφυλόφιλοι το χέρι του ή της συντρόφου τους, σε έναν δημόσιο χώρο.

Ψηλότερα από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής ένωσης είναι τα ποσοστά ομοφοβίας και στην Κύπρο ενώ αντίθετα, πολύ χαμηλότερα είναι τα ποσοστά που εμφανίζονται στο Βέλγιο. 


Σε άλλη μελέτη, επίσης πρόσφατη, που πραγματοποιήθηκε από την οργάνωση ILGA Europe, για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, εξετάζεται το θεσμικό πλαίσιο και τα πολιτικά μέτρα που έχουν ληφθεί και έχουν αντίκτυπο στην καθημερινότητα των Ευρωπαίων ομοφυλόφιλων. Βάσει αυτών των στοιχείων που προέκυψαν από την έρευνα, η οργάνωση κατέταξε 49 χώρες της Ευρώπης ή που σχετίζονται με την Ευρώπη, σε κλίμακα μέτρησης της ισότητας που απολαμβάνουν εκδηλωμένα («ανοιχτά») ομοφυλόφιλα άτομα σε σύγκριση με τους ετεροφυλόφιλους συμπολίτες τους.

Στην κορυφή, ως χώρα που πλησιάζει το 100% της παροχής δικαιωμάτων υπέρ των ομοφυλοφίλων, βρίσκεται η Βρετανία (77%) και στη δεύτερη θέση βρίσκεται το Βέλγιο (67%). Ακολουθούν η Νορβηγία (66%), η Σουηδία (67%), η Ισπανία και η Πορτογαλία (65%), η Γαλλία (64%), η Ολλανδία (60%), η Δανία (57%), η Ισλανδία (56%), η Ουγγαρία (55%) και η Γερμανία (54%). 


Στη μέση είναι η Φινλανδία, η Κροατία, η Αυστρία, η Αλβανία, η Ιρλανδία, η Μάλτα, η Σλοβενία, η Τσεχία (με ποσοστά που κυμαίνονται από 47% έως 35%).


Η Ελλάδα είναι στο 28%, μαζί με το Λουξεμβούργο και λίγο παρακάτω είναι η Ρουμανία, η Εσθονία και η Ελβετία. Ακόμη παρακάτω όμως είναι η Κύπρος (20%), η Ιταλία (19%), η Βουλγαρία (18%), η Τουρκία (14%) ενώ στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται το Αζερμπαϊτζάν, η Αρμενία και η Ρωσία (7%).

Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα αυτών των δύο ερευνών, διακρίνουμε εμφανώς μια τάση διαρκούς και αυξημένης ομοφοβίας. Ακόμη και σε χώρες που θεωρούνται «προηγμένες» κοινωνικά. Προφανώς διότι η υπόθεση για το δικαίωμα της ίσης αντιμετώπισης όλων των ομοφυλοφίλων, έχει περιοριστεί στα «θεωρητικά». Και η απόσταση από το θεωρητικό μέχρι το βιωματικό, είναι ακόμη μεγάλη. Τεράστια.

Μπορεί να φταίει και το ότι «το κάνουμε μεγάλο ζήτημα», ίσως φταίει που δεν ξέρουμε να ξεχωρίσουμε το «σοβαρό» από το «αστείο», ενδεχομένως να έχουμε εντοπίσει λάθος την πλευρά όπου υπάρχει το «κουσούρι» ή το «σωστό» και προφανώς επειδή δεν έχει ωριμάσει ακόμη η ιδέα πως η σεξουαλική φύση είναι κοινή για όλα τα άτομα, χωρίς διχοτομικά σχήματα ετεροφυλοφιλίας/ομοφυλοφιλίας, χωρίς ηγεμονικές ιδεολογίες και αντιλήψεις περί του φύλου.

Ούτε βέβαια όλα τα λάθη ξεκινούν μόνο από τη μία πλευρά κι αυτό δεν έχει νόημα να το αναλύσουμε τώρα. Διότι και η μια πλευρά οφείλει να αποδεχθεί το δικαίωμα της πλήρους ισότητας προς την άλλη, αλλά και η άλλη πλευρά πρέπει να σπάσει τη σιωπή της και να διεκδικήσει.

Σε κάθε περίπτωση, το ότι μόλις στις 17 Μαΐου 1990, η ομοφυλοφιλία αφαιρέθηκε από τον κατάλογο των «ψυχικών διαταραχών» (ICD) από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO), μιλά από μόνο του. Και είναι η τρανταχτή απόδειξη, για το ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.

Ας συντομεύσουμε.  

—————————————–

Photos Gay Parade 2013 : BELGA.