Τον πήχη λίγο πιο ψηλά
...στην απλή συζήτηση, στην επιλογή μιας συνεργασίας, στον καθημερινό στόχο, στην "ομογενειακή" προσπάθεια, στην εθνική συνείδηση.
Δίπλα μας είναι όλα.
Μπαίνω βιαστικά στο ραδιόφωνο του Σκάι για να αλλάξω σκέψεις και πέφτω πάνω στην συνέντευξη του GAP: «..πονάω θλίβομαι..Πονάει; χαμογελάω..»(συνέχεια)
Μία συνέντευξη που δεν έγινε ποτέ.
Ίσως καλύτερα που δεν μπήκε στα γρανάζια του ελληνικού συστήματος που είναι φτιαγμένο για να αποβάλει τους ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να βοηθήσουν.
