Ατομικές εκθέσεις που θέτουν ερωτήματα και προβληματισμούς, στην ατζέντα της εβδομάδας

Η συντακτική ομάδα του Newsville επιλέγει τις αγαπημένες της εκδηλώσεις από την πολιτιστική ατζέντα. Αυτήν την εβδομάδα: αμφισβήτηση των κοινωνικών προτύπων για την ιστορία και σπάσιμο του φακού της αποικιοκρατίας. Δύο καλλιτέχνιδες παρουσιάζουν τις προοπτικές τους στο Μουσείο Μ και άλλα πολλά, εντός και εκτός Βρυξελλών.

Face/Surface. Μεταμόρφωση των αποικιακών προοπτικών, έως τις 16 Μαρτίου στο KADOC – KU Leuven

Δώδεκα φωτογραφίες της αποικιακής εποχής προσκαλούν τους επισκέπτες να αμφισβητήσουν τον τρόπο που βλέπουν τις εικόνες. Αντί για αποστειρωμένες λεζάντες που γράφτηκαν από αρχειοφύλακες της εποχής της αποικιοκρατίας, το Face/Surface δίνει φωνή στα ίδια τα θέματα. Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, μέλη των κονγκολέζικων Kring, Université de Lubumbashi, KU Leuven και KADOC έχουν εξερευνήσει αυτές τις φωτογραφίες σε μια προσπάθεια να αναδείξουν τα πολυεπίπεδα νοήματα και τις ιστορίες πίσω από τους ανθρώπους που έχουν απαθανατιστεί.

Την άνοιξη του 2024, πέντε πόλεις στην Κατάνγκα, στη νότια Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, έδωσαν το χώρο για μια σειρά από αντισυμβατικές συνομιλίες. Οι κάτοικοι κλήθηκαν να μοιραστούν τις γνώσεις τους σχετικά με μια συλλογή ιστορικών φωτογραφιών που τραβήχτηκαν στην περιοχή πριν από 100 χρόνια. Οι εικόνες, από τα αρχεία των ανηλίκων μοναχών του Αγίου Ιωσήφ, καταγράφουν την καθημερινή ζωή υπό την αποικιακή κυριαρχία – εργασία, γιορτές και καταναγκαστική εργασία. Οι φωτογραφίες που έχουν διατηρηθεί στο Βέλγιο δεν παρουσιάστηκαν ποτέ στο Κονγκό.

Αυτή η έκθεση θέτει το βροντερό ερώτημα αν οι θεατές μπορούν να αλλάξουν την προοπτική τους ή να αναδιαμορφώσουν την κατανόησή τους για την ιστορία. Ποιανού λέξεις χρησιμοποιούμε όταν απορροφούμε εικόνες; Μπορούμε να σπάσουμε μοτίβα γύρω από τις παγιωμένες αντιλήψεις μας; Περισσότερα, εδώ.

Sigefride Bruna Hautman μέχρι τις 31 Αυγούστου στο M Leuven

Το M θα φιλοξενήσει την πρώτη αναδρομική έκθεση της καλλιτέχνιδας Sigefride Bruna Hautman (Bornem, 1955), παρουσιάζοντας το πλούσιο και ξεχωριστό έργο της, από τη δεκαετία του 1980.

Το έργο της Hautman, που περιγράφεται ως «εικονικά ποιήματα», περιλαμβάνει γλυπτά, ανάγλυφα, εγκαταστάσεις, βίντεο, κολάζ και κείμενο. Κινείται μεταξύ του υπερρεαλισμού και του στιλιζαρίσματος, της απλότητας και της πολυπλοκότητας, χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά από ξύλο έως μετάξι. Η ενδοσκοπική πρακτική της εξερευνά την κοινωνική οργή, τα υπαρξιακά ερωτήματα και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Αν και ευρέως σεβαστή μεταξύ των καλλιτεχνών και των πολιτιστικών μορφών, η Hautman παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό κάτω από τα ραντάρ. Αυτή η έκθεση, την οποία επιμελήθηκε η Valerie Verhack, παρουσιάζει το έργο της δημόσια για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, προσφέροντας μια εικόνα για την ποιητική εικαστική της γλώσσα. Την παράσταση θα συνοδεύει μονογραφία.

Η Hautman αντλεί έμπνευση από τους Giotto, Beckett και Bowie, μεταξύ άλλων, διαμορφώνοντας έναν κόσμο όπου η εικόνα και το κείμενο συγχωνεύονται ως ένα εκφραστικό, πολυεπίπεδο σύμπαν μνήμης και σκέψης. Μάθετε περισσότερα, εδώ.

Grace Schwindt: A History of Touch, μέχρι τις 16 Νοεμβρίου στο M Leuven

Αυτή η ατομική έκθεση έχει αναπτυχθεί σε διάλογο με τη συλλογή του μουσείου, διερευνώντας την ευπάθεια, τη φροντίδα και τον ρόλο του σώματος στη διαμόρφωση της ιστορίας και της μνήμης.

Η πολυεπιστημονική πρακτική της Schwindt καλύπτει το σχέδιο, την παράσταση, τον κινηματογράφο, τη γλυπτική και τη ζωγραφική, όλα εξίσου κεντρικά στη δουλειά της. Η καλλιτεχνική της έρευνα εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο ο καπιταλισμός επηρεάζει το σώμα και το μυαλό, ενώ παράλληλα στοχάζεται στη συλλογική μνήμη. Για αυτήν την έκθεση, η Schwindt πέρασε χρόνο στις αποθήκες του M, όπου εντυπωσιάστηκε από τη σχολαστική φροντίδα που δόθηκε στα πιο κατεστραμμένα ιστορικά γλυπτά. Αυτό ενέπνευσε μια σειρά από νέες ακουαρέλες, γλυπτά και πίνακες που ανταποκρίνονται σε κομμάτια από τη συλλογή του M.

Μια βασική επιρροή είναι ένας κατακερματισμένος Χριστός του 16ου αιώνα, από τον οποίο έχουν απομείνει μόνο o κορμός, το κεφάλι, τα πόδια και η πέτρα. H Schwindt είδε τον λεπτό χειρισμό αυτού του γλυπτού ως ένα είδος χορογραφίας και δημιούργησε ένα νέο έργο που υποστηρίζει και επανερμηνεύει τα αρχικά θραύσματα. Αναλυτικές πληροφορίες, εδώ.

Natalie Arsenow: Γιατί οι άδειοι, λευκοί τοίχοι δεν είναι σέξι. Μέχρι τις 3 Απριλίου στο Κοινοβούλιο των Βρυξελλών

«Όλα τα έργα μου έχουν ένα υποκείμενο φεμινιστικό μήνυμα και χρησιμοποιούν υπαινικτικούς τίτλους για να δώσουν στο όλο θέμα μια χιουμοριστική τροπή», λέει η καλλιτέχνις Natalie Arsenow για την τρέχουσα έκθεσή της Sorry that I am not sorry στο Κοινοβούλιο των Βρυξελλών. Η καλλιτέχνιδα και δασκάλα με έδρα τις Βρυξέλλες περιγράφει τα σύγχρονά της σχέδια ως «γεωμετρική εκκόλαψη». Αντλώντας έμπνευση από παλιούς δασκάλους και φωτογραφίες γνωστών ηθοποιών, προβάλλει σκόπιμα δυνατές ανεξάρτητες γυναίκες. Είσοδος ελεύθερη. Περισσότερα, εδώ.

Φαγητό σε περιόδους πολέμου, ως τις 18 Μαΐου στο Hasselt

Τι έτρωγαν οι άνθρωποι κατά την διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων – και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Hasselt; Αυτό είναι το ερώτημα που αντιμετωπίζεται στην έκθεση «Τρόφιμα σε περιόδους πολεμικής ένδειας.» Γεμάτη γνώση του τρόπου με τον οποίο οι οικογένειες αντιμετώπισαν την ξαφνική έλλειψη βασικών προϊόντων, τα δελτία σίτισης και την ανάγκη να γίνουν δημιουργικοί στην κουζίνα, αυτή η έκθεση -με ελεύθερη είσοδο- παρουσιάζει παλιά βιβλία μαγειρικής, διαφημίσεις και χειρόγραφες συνταγές από την Ακαδημία Περιφερειακής Γαστρονομίας και τα Αρχεία της πόλης του Hasselt. Απαραίτητο για όσους ενδιαφέρονται για το πώς οι πόλεμοι επηρέασαν τα τρόφιμα και την προσφορά τροφής, ή απλά για όσους αναρωτιούνται πώς να φτιάξουν ένα κέικ χωρίς αυγά. Μάθετε περισσότερα, εδώ.